Οταν έφευγε από
τό κελί του ο μακάριος Θεόφιλος, ποτέ δέν το κλείδωνε, ακόμα κι όταν
έλειπε ο υποτακτικός του, γιατί πάντα υπήρχε μιά ομάδα άπό κόσμο, κυρίως
γυναίκες, πού περίμεναν
κοντά στο κελλί του. Δέν υπήρχε τρόπος νά γλυτώση απ’ αύτές. Ερχονταν νά
τον συναντήσουν ακόμα καί λίγο πριν πάη στήν εκκλησιά. Έτρεχε από πίσω
του ένα
ολόκληρο πλήθος, αφού γιά πολλή ώρα τόν περίμεναν έξω από τό παράθυρό
του.
Ο Στάρετς
δεχόταν τόν κόσμο, φορώντας κάτω από τά παλιά κουρελιασμένα του ρούχα, τό
τρίχινο ζωστικό του, αδιαφορώντας γιά τήν κοινωνική τους τάξη.
Όταν
άνοιγε τήν
πόρτα, οι γυναίκες μάλωναν μεταξύ τους, προσπαθώντας νά του δώση η κάθε
μιά κι από ένα δώρο. Μιά θά έφερνε ένα κανάτι γάλα, άλλη τυρί ή αυγά,
ένα μπουκάλι
κβάς κ.λ.π. Καί, ώ Θεέ μου! Τό τι γινόταν εκεί δέν περιγράφεται.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/