(Ματθ. ιε΄, 21-28)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ
ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ
λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς
δαιμονίζεται.
Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν
αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς
εἶπεν· Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν
αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν
λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. ἡ δὲ εἶπε· Ναί,
Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς
τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· Ὦ γύναι,
μεγάλη σου ἡ πίστις!
Ερμηνεία
Ο Ιησούς Χριστός ήταν γνωστός όχι μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και στους
ειδωλολάτρες. Στο σημερινό Ευαγγέλιο παρουσιάζεται και η αλληγορική
εικόνα οι μεν Ιουδαίοι να παρομοιάζονται με παιδιά που τρώγουν τον άρτο,
ενώ οι άλλοι με κυνάρια που χορταίνουν με τα ψίχουλα «ἀπὸ τῆς τραπέζης
τῶν κυρίων αὐτῶν» (Ματθ. 15, 27). Οι Ιουδαίοι ήταν προορισμένοι να
φάγουν όλο τον άρτο, δηλαδή τις ευεργεσίες του Θεού, ενώ οι ειδωλολάτρες
«τὴν μερικὴν εὐεργεσίαν», όπως παρατηρεί ο ιερός Θεοφύλακτος.