Πολύ λίγοι
άνθρωποι είχαν την ευκαιρία νά πλησιάσουν τον Στάρετς Θεόφιλο
γιά νά πάρουν την ευχή του. Περνούσε ημέρες ολόκληρες κρυμμένος μέσα στα δάση
μέ προσευχή. Θά γυρνούσε πίσω στο ερημητήριο μόνον κατά την ώρα του εσπερινού
κι όταν έπρεπε να ετοιμαστή για την Θεία Λειτουργία. ’Αν κάποιος κατάφερνε να
τον πλησιάση, ο Στάρετς θά του έδινε γρήγορα
την ευχή του σαν να βιαζόταν πολύ.
Γενικά δεν του
άρεσε να τον προσέχουν, γιατί το να τραβά το ενδιαφέρον του κόσμου, τον
εμπόδιζε από την προσευχή. Όταν αντιλαμβανόταν προσκυνητές πού τόν περίμεναν στον
δρόμο, έστριβε κάπου στήν άκρη μέσα στους θάμνους ή αν ήταν στο Μοναστήρι,
σκαρφάλωνε σε μια μεγάλη βαλανιδιά που ήταν κοντά στους ξενώνες, ή θα κρυβόταν
σε μια βαθιά τρύπα στο περιβόλι του Μοναστηριού, που γι’ αυτόν τον λόγο, ο
ίδιος είχε σκάψει.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/