Πρωτ.
Στεφάνου
Ἀναγνωστόπουλου
Στίς
ἀρχές τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνος καί πιό
συγκεκριμένα τόν Ἰανουάριο τοῦ 614 μ.
Χ, στήν “ἔρημο” τῆς Παλαιστίνης,
ἀσκήτευε κάποιος ἀσκητής εὐλαβέστατος,
πού εἶχε καί δώδεκα ὑποτακτικούς.
Κάποιο πρωί, μετά τήν Θεία Λειτουργία,
τούς μάζεψε ὅλους γύρω του καί τούς
εἶπε τά ἑξῆς:
- Παιδιά μου, τήν προηγουμένη νύκτα εἶδα ἕνα φοβερό ὅραμα. Εἶδα ὅτι βρέθηκα στό Ἅγιο Θυσιαστήριο τοῦ πανσέπτου ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα. Γύρω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα ἦσαν ἀρκετοί διάκονοι, πανέτοιμοι γιά τήν Θεία Λειτουργία. Ὁ δέ κυρίως ναός ἦτο γεμάτος ἀπό μοναχούς καί χριστιανούς.
Ξαφνικά,
μέ πολύ μεγάλη βοή ἄρχισε νά εἰσέρχεται
ἀπό τήν κεντρική εἴσοδο τοῦ ναοῦ ἕνας
βρωμερός χείμαρος, γεμάτος ἀκαθαρσίες
καί περιττώματα, πού πλημμύρισε ὁλόκληρο
τό δάπεδό του, βρωμίζοντας τούς πάντες
καί τά πάντα. Καί ἀφοῦ ἡ βρωμερή καί
δυσώδης αὐτή ἀκαθαρσία κάλυψε ὁλόκληρο
τόν ναό, ἄρχισε κατόπιν διά μέσου τῆς
Ὡραίας Πύλης νά εἰσέρχεται καί στό
Ἅγιο Βῆμα καί νά κυκλώνη τό κάτω μέρος
τῆς Ἁγίας Τραπέζης.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/