Η συνεχής προσευχή χωρίζει το νου απ’ όλα τα νοήματα και έτσι τον
εμφανίζει γυμνό από περισπασμούς ενώπιον του Θεού· διότι τα νοήματα
προκαλούνται από διάφορα πράγματα. Τα δε πράγματα είναι άλλα αισθητά και
άλλα νοητά. Εφ’ όσον λοιπόν ο νους διακινείται μέσα στην περιοχή των
πραγμάτων αυτών, αυτά συλλαμβάνει και αυτά τα νοήματα περιφέρει. Η δε
χάρη της προσευχής φέρνει τον νου σε επαφή με το
Θεό. Αφού δε τον ενώσει με το Θεό, τον χωρίζει απ’ όλα τα νοήματα· τότε ο
νους γυμνός πλέον επικοινωνεί μαζί Του και γίνεται θεοειδής. Αφού δε
γίνει θεοειδής, ζητεί από το Θεό τα πρέποντα κι έτσι δεν σφάλλει ποτέ
στα αιτήματά του, διότι πάντοτε η παράκλησή του πραγματοποιείται από το
Θεό. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας διατάσσει: «αδιαλείπτως
προσεύχεσθε…», για να πετύχουμε με την διαρκή συνάφεια του νου μας με το
Θεό, σιγά-σιγά την αποκοπή του από κάθε προσκόλληση στα υλικά.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/