Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου - Οἱ διαδοχικές κρίσεις θανάτου


Χαίρομαι για την συνάντησή μου με φοιτητές της Θεολογικής Σχολής στο παρόν Συνέδριο, στο οποίο αντιμετωπίζεται το μεγάλο γεγονός του θανάτου και ο πόνος ο οποίος προέρχεται από αυτόν. Είναι πράγματι ένα υπαρξιακό θέμα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους.
Τα ερωτήματα για το τι είναι η ζωή και τι είναι θάνατος, ποιό είναι το νόημα της ζωής και του θανάτου είναι πάντοτε επίκαιρα. Ο Γερμανός φιλόσοφος Χάϊντεγκερ έχει υπογραμμίσει ότι το ερώτημα «γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα», είναι το κεντρικό ερώτημα της κλασσικής μεταφυσικής.
Επέλεξα να σας παρουσιάσω, με μεγάλη συντομία μερικές σκέψεις μου γύρω από το θέμα «οι διαδοχικές κρίσεις θανάτου».
1. Ο θάνατος αποτέλεσμα και πρόξενος της αμαρτίας
Στην διδασκαλία της Εκκλησίας φαίνεται η αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό για να πεθαίνη, αλλά ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας των Πρωτοπλάστων. Είναι γνωστά τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται στο βιβλίο της Γενέσεως σχετικά με την πτώση του ανθρώπου και δεν τα αναφέρω εδώ.

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Τετάρτης 1 Φεβρουαρίου


Ἀπόστολος: ( Ρωμ. η΄28- 39)
Ρωμ. 8,28          Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν·
Ρωμ. 8,28                 Τους στεναγμούς μας δια τας θλίψεις της παρούσης ζωής τους απαλύνει και το γεγονός, ότι γνωρίζομεν πως εις εκείνους που αγαπούν τον Θεόν όλα υποβοηθούν και συνεργάζονται δια το καλόν των· εις αυτούς δηλαδή, οι οποίοι σύμφωνα με την προαιώνιον πρόθεσιν του Θεού έχουν κληθή και έχουν δεχθή την σωτηρίαν.
Ρωμ. 8,29          ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·
Ρωμ. 8,29                 Διότι εκείνους τους οποίους ο Θεός έχει προγνωρίσει ως αξίους σωτηρίας δια την καλήν των διάθεσιν, τους προώρισε να γίνουν ομοιόμορφοι προς την ένδοξον εικόνα του Υιού του, ώστε να είναι ο Υιός του Θεού πρωτοτόκος μεταξύ πολλών αδελφών, που θα είναι όμοιοί του.
Ρωμ. 8,30          οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε.
Ρωμ. 8,30                 Εκείνους δε που προώρισε δια την δόξαν της ομοιώσεώς των προς τον Χριστόν, αυτούς και εκάλεσε· και αυτούς που εκάλεσε και εδέχθησαν την κλήσιν, τους κατέστησε δικαίους· και εκείνους που εδικαίωσε, αυτούς και εδόξασε εις την Βασιλείαν των ουρανών.
Ρωμ. 8,31          Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;
Ρωμ. 8,31                  Τι λοιπόν, θα είπωμεν και τι συμπεράσματα θα βγάλωμεν δια τας μεγάλας αυτάς δωρεάς, που μας εχάρισεν ο Θεός; Το συμπέρασμα είναι ότι, εάν ο Θεός μας αγαπά και είναι υπερασπιστής μας, ποίος θα τολμήση να εναντιωθή προς ημάς και να μας βλάψη;
Ρωμ. 8,32          ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;
Ρωμ. 8,32                 Αυτός, ο οποίος δεν ελυπήθη ούτε τον μονογενή Υιόν του, αλλά τον παρέδωκεν στον σταυρικόν θάνατον υπέρ όλων ημών, πως μαζή με αυτόν δεν θα μας χαρίση και κάθε άλλην εύνοιαν και όλα τα άλλα, που μας χρειάζονται; (Αφού μας εδώρισε το απείρως ανώτερον, δεν θα μας χαρίση και τα άλλα αγαθά;)
Ρωμ. 8,33          τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν·
Ρωμ. 8,33                 Ποίος θα τολμήση να παρουσιασθή επικριτής και κατήγορος εναντίον των εκλεκτών του Θεού; Κανείς· διότι “αυτός ο ίδιος ο Θεός σβήνει και εξαλείφει τας αμαρτίας μας και μας κάμνει δικαίους”.
Ρωμ. 8,34          τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν.
Ρωμ. 8,34                 “Ποίος θα τολμήση να μας κατακρίνη και να μας καταδικάση”; Κανένας· διότι ο Χριστός είναι εκείνος, που απέθανε δι' ημάς, μάλλον δε και ανεστήθη δια την δικαίωσίν μας, ο οποίος και ευρίσκεται πάντοτε ένδοξος εις τα δεξιά του Θεού και μεσιτεύει προς τον Πατέρα δι' ημάς.
Ρωμ. 8,35          τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;
Ρωμ. 8,35                 Ποιός, λοιπόν, θα ημπορέση ποτέ να μας χωρίση από την αγάπην του Χριστού; Θλίψις η εσωτερική στενοχωρία η διωγμός εκ μέρους των απίστων η πείνα η γυμνότης η οιοσδήποτε κίνδυνος η μαχαίρα, που να μας απειλή με σφαγήν;
Ρωμ. 8,36          καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
Ρωμ. 8,36                 Αντικρύζομεν βέβαια και αυτόν τον κίνδυνον της σφαγής, όπως άλλωστε έχει προφητευθή και στους ψαλμούς ότι· “ένεκά σου, Κυριε, εκτιθέμεθα εις κίνδυνον θανάτου όλην την ημέραν. Εθεωρήθημεν από τους διώκτας μας σαν πρόβατα, προωρισμένα εις σφαγήν”.
Ρωμ. 8,37          ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς.
Ρωμ. 8,37                 Αλλά εις όλας αυτάς τας δυσκολίας και τας απειλάς βγαίνομεν με το παραπάνω νικηταί, δια της βοηθείας του Χριστού, ο οποίος τόσον πολύ μας έχει αγαπήσει.
Ρωμ. 8,38          πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα
Ρωμ. 8,38                 Διότι έχω απόλυτον πεποίθησιν και βεβαιότητα, ότι ούτε ο θάνατος, με τον οποίον μας απειλούν, ούτε αι τέρψεις και αι απολαύσεις της ζωής, τας οποίας μας υπόσχονται, ούτε αι υπερκόσμιαι δυνάμεις, τα εν ουρανοίς τάγματα των αγγέλων και των αρχών και των δυνάμεων, ούτε αι περιστάσεις και τα γεγονότα του παρόντος ούτε τα μελλοντικά γεγονότα
Ρωμ. 8,39          οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Ρωμ. 8,39                 ούτε ύψος δόξης ούτε βάθος ταπεινώσεως και περιφρονήσεως ούτε καμμιά άλλη κτίσις διαφορετική απ' αυτήν που βλέπομεν, θα ημπορέση ποτέ να μας χωρίση από την αγάπην του Θεού, όπως μας την εφανέρωσεν ο ίδιος δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εὑαγγέλιο: ( Μάρ. ιβ΄28- 38)
Μαρκ. 12,28       Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων ἀκούσας αὐτῶν συζητούντων, ἰδὼν ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη, ἐπηρώτησεν αὐτόν· ποία ἐστὶ πρώτη πάντων ἐντολή;
Μαρκ. 12,28            Επλησίασε τότε ένας από τους γραμματείς, ο οποίος όταν τους ήκουσε να συζητούν και είδεν ότι ορθώς απήντησεν εις αυτούς ο Χριστός, τον ερώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον· “ποία είναι η μεγαλυτέρα από όλας τας εντολάς;”
Μαρκ. 12,29       ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι·
Μαρκ. 12,29            Ο δε Ιησούς του απήντησεν, ότι η πρώτη από όλας τας εντολάς είναι αυτή·” άκουε λαέ Ισραήλ, ο Κυριος ο Θεός ημών ένας και μόνος Κυριος είναι.
Μαρκ. 12,30       καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή.
Μαρκ. 12,30            Και οφείλεις να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην την διάνοιάν σου και με όλην σου την δύναμιν, με ολόκληρον δηλαδή την ύπαρξίν σου. Αυτή είναι η πρώτη εντολή.
Μαρκ. 12,31       καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι.
Μαρκ. 12,31             Και δευτέρα εντολή ομοία προς την πρώτην είναι αυτή· Οφείλεις να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου. Αλλη μεγαλυτέρα εντολή από τας δύο αυτάς δεν υπάρχει”.
Μαρκ. 12,32       καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύς· καλῶς, διδάσκαλε, ἐπ᾿ ἀληθείας εἶπας ὅτι εἷς ἐστι καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ·
Μαρκ. 12,32            Και είπεν εις αυτόν ο γραμματεύς· “πολύ καλά, διδάσκαλε, σύμφωνα προς την αλήθειαν απήντησες, ότι ένας είναι ο Κυριος και Θεός και εκτός από αυτόν δεν υπάρχει άλλος.
Μαρκ. 12,33       καὶ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος, καὶ τὸ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸν πλεῖόν ἐστι πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσιῶν.
Μαρκ. 12,33             Και το να αγαπά κανείς αυτόν με όλην του την καρδιά και με όλην του την διάνοιαν και με όλην του την ψυχήν και με όλην την δύναμιν της θελήσεώς του και το να αγαπά τον πλησίον του σαν τον ευατόν του, είναι πολύ ανώτερον από όλα τα σφάγια, που καίονται ολόκληρα ως θυσία επάνω στο θυσιαστήριον και από όλας τας άλλας θυσίας”.
Μαρκ. 12,34       καὶ ὁ Ἰησοῦς ἰδὼν ὅτι νουνεχῶς ἀπεκρίθη, εἶπεν αὐτῷ· οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμα αὐτὸν ἐπερωτῆσαι.
Μαρκ. 12,34            Οταν είδε ο Ιησούς, ότι τόσον συνετά και έξυπνα απήντησε, του είπεν· “δεν είσαι μακρυά από την βασιλείαν του Θεού, όπως είναι οι άλλοι γραμματείς και Φαρισαίοι”. Και κανείς πλέον δεν ετολμούσε να τον ερωτήση.
Μαρκ. 12,35       Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἔλεγε διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ· πῶς λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς υἱὸς Δαυΐδ ἐστι;
Μαρκ. 12,35             Ελαβε τότε τον λόγον ο Ιησούς και εδίδασκε εις τας αυλάς του ναού· “πως ισχυρίζονται οι γραμματείς ότι ο Χριστός είναι απλούς απόγονος του Δαυΐδ;
Μαρκ. 12,36       αὐτὸς γὰρ Δαυΐδ εἶπεν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ· λέγει ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.
Μαρκ. 12,36            Διότι ο ίδιος ο Δαυΐδ, εμπνεόμενος από το Αγιον Πνεύμα, διεκήρυξε· Είπεν ο Κυριος στον Κυριον μου, κάθισε εκ δεξιών μου ένδοξος όπως εγώ, έως ότου συντρίψω τους εχθρούς σου και τους θέσω υποπόδιον των ποδών σου.
Μαρκ. 12,37       αὐτὸς οὖν Δαυΐδ λέγει αὐτὸν Κύριον· καὶ πόθεν υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ ὁ πολὺς ὄχλος ἤκουεν αὐτοῦ ἡδέως.
Μαρκ. 12,37             Ο ίδιος, λοιπόν, ο Δαυίδ ονομάζει τον Μεσσίαν Κυριον· και πως λοιπόν είναι δυνατόν ο Μεσσίας να είναι μόνον απλούς απόγονός του;” Και ο πολύς λαός ήκουεν τον Ιησούν με μεγάλην ευχαρίστησιν.
Μαρκ. 12,38       Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· βλέπετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων ἐν στολαῖς περιπατεῖν καὶ ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς
Μαρκ. 12,38            Και τους έλεγε εις την διδασκαλίαν του· “προσέχετε από τους γραμματείς, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζωνται και να περιπατούν με επισήμους και ειδικάς δι' αυτούς στολάς και επιδιώκουν τους τιμητικούς χαιρετισμούς εις τας αγοράς

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

« Ἡ Παναγία Τριάδα εἶναι ἡ τελειότερη ἕνωση τριῶν προσώπων σέ μιά Ὕπαρξη, γιατί στήν ἕνωση αὐτή ὑπάρχει ἡ ὑπερτέλεια ἰσότητα »

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὅταν ἐκτελεῖ κάποιος τό μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης, νιώθει καί τή δική του φρικτή ἁμαρτωλότητα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καθώς κι ὅλη τήν ἀθλιότητα, τήν ἄγνοια καί τήν ἁμαρτωλότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. ἐξομολόγηση εἶναι σταυρός, πραγματικός σταυρός.
Πόσο ὀφειλέτης πρέπει νά νιώθει ἱερέας πρός τά πνευματικά του παιδιά τήν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης!
Πρέπει νά αἰσθάνεται πώς εἶναι ἕνας χρεωκοπημένος ὀφειλέτης, ἔνοχος ἐνώπιον τῆς οὐράνιας ἀλήθειας καί ἀξίζει νά καταδικαστεῖ σέ χίλιες πύρινες γέεννες. Παρατηρεῖ καί ζεῖ τήν ἄγνοια τῶν ἀνθρώπων, τήν ἄγνοια πού ἔχουν γιά τίς ἀλήθειες τῆς πίστης μας, γιά τῆς ἁμαρτίες τους, γιά τήν πέτρινη ἀναισθησία τους. Ὁ ἐξομολόγος πρέπει νά προσεύχεται γι᾿ αὐτούς θερμά, νά τούς διδάσκει μέρα νύχτα, ἀπό τό πρωί ὥς τό βράδυ.

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στίς Ἀμπελειές Πέλλης μέ θέμα «Πρόσωπα και Προσωπεῖα»


Τήν Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017 καί ὥρα 17.30-19.00 μ.μ.,  στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου στίς Ἀμπελειές Πέλλης,Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει  τό θέμα:«Πρόσωπα καί Προσωπεῖα».

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Δημόσια ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν στή Θεία Λειτουργία - Ἕνα συγκινητικό περιστατικό ἀπό τόν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο


Μᾶς ἀναφέρει ὁ καλός Κληρικός καί Πνευματικός Πατέρας τοῦ Πειραιᾶ, π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος, ἀπό τίς προσωπικές του σημειώσεις:
«“Τό ἔτος 1978, τήν Ε´ Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔκανα ἕνα κήρυγμα στόν Ἅγιο Βασίλειο Πειραιῶς, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, περί μετανοίας.
Ἀναφέρθηκα στίς διάφορες κατηγορίες μετανοούντων καί στήν ἐξομολόγησι, πού γινόταν δημόσια τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα στίς Κατακόμβες καί στούς τότε Ἱερούς Ναούς.
Ἕνας ἐκκλησιαζόμενος χριστιανός, γύρω στήν ἡλικία τῶν 60 ἐτῶν, εἶχε ἕνα μεγάλο πάθος, ἀπ᾽ τό ὁποῖο —καί στήν ἡλικία αὐτή— δέν μποροῦσε νά ἀπαλλαγῆ καί ἔτσι ἐστερεῖτο τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

28 χρόνια ἀπό τόν θάνατο τοῦ Θεσσαλονικιοῦ ἱεραποστόλου τοῦ Κονγκό π. Κοσμᾶ Γρηγοριάτη





Τα χρόνια φεύγουν, και εμείς μένουμε έκθαμβοι στο σχέδιο του Θεού.
Κατανοούμε περίτρανα, μέσα απ' τη ζωή του παπά-Κοσμά, τη σημαίνει θυσία, αγάπη, και προσφορά αλλά και το όφελος που ανέκυψε από το μαρτυρικό τέλος του. Ο βίαιος θάνατος του, αφύπνισε συνειδήσεις, ενεργοποίησε την Εκκλησία στον τομέα της εξωτερικής Ιεραποστολής, καθώς και πολλές  Ιερές Μονές και Αδελφότητες. Ανεδείχθησαν νέοι Ιεραπόστολοι, ιδρύθηκαν Ιερές Επισκοπές και Ιεραποστολικά Σωματεία κ.λ.π. Σήμερα  το έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας συνεχίζεται σε περισσότερα από πενήντα Κράτη στην Αφρική, την Ασία και την Κεντρώα Αμερική.

Οἱ ἰδιότητες τῶν πνευμάτων γίνονται φανερές ἀπό τίς σχετικές διηγήσεις τῆς Γραφῆς:


Οι ιδιότητες των πνευμάτων γίνονται φανερές από τίς σχετικές διηγήσεις της Γραφής:
Δύο άγγελοι με τη μορφή ανδρών έφτασαν βράδυ στα Σόδομα. Ο δίκαιος Λώτ, πού καθόταν κοντά στήν πύλη της πόλης, βλέποντάς τους καί περνώντας τους γιά οδοιπόρους, τους κάλεσε στο σπίτι του. Πράγματι, πήγαν. Οι Σοδομίτες, μόλις τό έμαθαν, αποφάσισαν να ασελγήσουν πάνω στούς ξένους. Περικύκλωσαν, λοιπόν, το σπίτι του Λώτ καί με φωνές απαιτούσαν να τούς παραδώσει τούς φιλοξενουμένους του. Ο Λώτ βγήκε έξω γιά να τους μεταπείσει, αλλά μάταια- εκείνοι, εξαγριωμένοι, του μίλησαν αισχρά καί απειλητικά. Ύστερα, σπρώχνοντάς τον βίαια, προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα. Τότε οι άγγελοι «άπλωσαν τά χέρια τους, τράβηξαν τον Λώτ μέσα στο σπίτι κι έκλεισαν την πόρτα. Καί τούς άνδρες, πού βρίσκονταν εκεί, στήν πόρτα του σπιτιού, τους τιμώρησαν με τύφλωση». Όταν ξημέρωσε, επειδή ο Λώτ καί η οικογένειά του αργούσαν να εγκαταλείψουν τά Σόδομα, πού θα καταστρέφονταν από τον Θεό, οι άγγελοι «πήραν από τό χέρι αυτόν, τη γυναίκα του καί τις κόρες του» καί «τους έβγαλαν έξω από την πόλη».

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Αὐτὸς δὲν εἶναι τρόπος. Αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόδοξο, δὲν εἶναι χριστιανικό»


— Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συνεργασθῶ μ’ αὐτὸν τὸν ἀδελφό… Εἶναι γκρινιάρης. 
— Μωρέ, ἐσὺ ἔχεις ἐγωισμό. Τὸ ξέρεις; Ἀπ’ αὐτὸν τὰ παθαίνεις ὅλα. — Τὸ ξέρω, Γέροντα, τὸν ἔχω ἀπὸ μικρός. Εὔχεσθε νὰ μοῦ δώσει ὁ Θεὸς ταπείνωση στὴν καρδιά μου. 
— Ὅταν ἡ καρδιὰ ἔχει τὴν ἁγία ταπείνωση, ὅλα τὰ βλέπει καλὰ καὶ ζεῖ στὴν ἐπίγειο Ἄκτιστο Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τώρα.
Ταπείνωση ὄχι αὐτὴ ποὺ τὴ λέμε μὲ λόγια, οὔτε αὐτὴ ποὺ νομίζουμε ὅτι ἀποκτήσαμε. Ἡ ταπείνωσις ἡ Ἁγία, εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή. Τὸ δίνει ὁ Θεός, ὅταν εὕρει καθαρὴ προετοιμασία. Τότε ἐπιβλέπει μὲ εὐχαρίστηση καὶ ἕλκει τὴν ψυχὴ αὐτὴ πρὸς ἑαυτόν. 
Λοιπὸν κι ἐσὺ μὴ λὲς αὐτὸς εἶναι γκρινιάρης, αὐτὸς ζηλιάρης, αὐτὸς θυμώνει κ.λπ. Μὴ λὲς δὲν μπορῶ νὰ κάνω μαζί του, δὲν κάνω ποτέ. 

Ὁμιλία στό κέντρο ἐνοριακῆς διακονίας Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν


kkkkkkk.jpg
ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ Ι. Ν. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
την Τετάρτη 1. 2. 2017 ώρα  6:00 μμ
με θέμα: «Οι Ε΄ και Στ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι. Εκκλησιολογικές παράμετροι στις σύγχρονες διορθόδοξες και διαχριστιανικές σχέσεις».
Η ομιλία αυτή εντάσσεται στα πλαίσια σειράς εισηγήσεων με γενικό θέμα: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΣΤΙΝ ΟΝΟΜΑ», όπου αναφερόμαστε στο συνοδικό θεσμό και ιδιαιτέρως στην πλέον αγιοπνευματική του έκφραση, που είναι οι Οικουμενικές Σύνοδοι.
Στο ίδιο πλαίσιο εκδόθηκε και το ημερολόγιο 2017 της ενορίας μας, το οποίο είναι και αυτό αφιερωμένο στις Οικουμενικές Συνόδους 
Εύχεσθε!
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης - Τί φοβερά ὑπόθεσις τό πού θά καταλήξη ἡ ψυχή ἑκάστου!


Ω! πόσον μας πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις, εάν σκεφθώμεν, το αν θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα έσται επ’ εσχάτων! 

31 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων και των συν αυτών μαρτύρων, των Αγίων Μαρτύρων Ουικτωρίνου, Ουίκτωρος, Νικηφόρου, Κλαυδίου, Διοδώρου, Σαραπίνου και Παπία των εν Κορίνθω, Τρυφαίνης Μάρτυρος, των Αγίων Μαρτύρων Ταρσιζίου, Ζωτικού, Κυριακού και Σωκίου, των Αγίων Μαρτύρων Σατουρνίνου, Θύρσου και Βίκτωρος, Ιουλίου εξ Αιγίνης, Νικήτα εκ Κιέβου, Ηλία Οσιομάρτυρα, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου Δακρυρροούσης, Αρσενίου του εν Πάρω

Οι Άγιοι Κύρος και Ιωάννης οι Ανάργυροι και οι συν αυτών Αθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία Μάρτυρες

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κύρος και Ιωάννης άθλησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ο Άγιος Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, ενώ ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού, ο Άγιος Κύρος πήγε σε ένα παραθαλάσσιο τόπο της Αραβίας και, αφού περιεβλήθηκε το μοναχικό σχήμα, κατοίκησε στον τόπο αυτό.
Ο Άγιος Ιωάννης πήγε στα Ιεροσόλυμα και εκεί άκουσε για τα θαύματα που επιτελούσε ο Άγιος Κύρος. Στην συνέχεια μετέβη στην Αλεξάνδρεια. Από εκεί, αφού από διάφορες φήμες έμαθε που διέμενε ο Άγιος Κύρος, πήγε και τον βρήκε και έμεινε μαζί του. Τα θαύματα των Αγίων Αναργύρων συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (τιμάται 11 Μαρτίου), διότι οι Άγιοι θεράπευσαν τα μάτια του.
Κατά την περίοδο του διωγμού συνελήφθη και η Αγία Αθανασία, που ήταν χήρα, καθώς επίσης και οι τρεις θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία. Η είδηση τάραξε τον Κύρο και τον Ιωάννη. Έτσι οι Άγιοι, επειδή φοβήθηκαν μήπως αυτές δειλιάσουν από την σκληρότητα των βασανιστηρίων, εξαιτίας της αδυναμίας της φύσεως της γυναίκας, έσπευσαν κοντά τους και έδιναν σε αυτές θάρρος, ενώ παράλληλα προετοιμάζονταν και οι ίδιοι για το μαρτύριο. Και πράγματι, συνελήφθησαν και αυτοί και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 31 Ἰανουαρίου


   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 31 Ἰανουαρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής