Φιλιπ. 4,10 Ἐχάρην δὲ ἐν
Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ
ἐμοῦ φρονεῖν· ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε,
ἠκαιρεῖσθε δέ.
Φιλιπ. 4,10 Παρά πολύ εχάρην με την εν Κυρίω χαράν, διότι επί
τέλους εξαναβλάστησε το ενδιαφέρον και η συμπάθεια της καρδίας σας δι' εμέ· και
είχατε μεν και στο παρελθόν το ίδιο ενδιαφέρον και φρόνημα δι' εμέ, δεν σας
παρουσιάζετο όμως ευκαιρία να το εκδηλώσετε εμπράκτως.
Φιλιπ. 4,11 οὐχ ὅτι καθ᾿
ὑστέρησιν λέγω· ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς
εἰμι αὐτάρκης εἶναι.
Φιλιπ. 4,11 Δεν λέγω αυτά ως παράπονον, διότι ευρίσκομαι εις στέρησιν
και ανάγκην, διότι εγώ έμαθα να αρκούμαι εις όσα έχω, υπό οιασδήποτε
περιστάσεις και αν ευρίσκομαι.
Φιλιπ. 4,12 οἶδα καὶ
ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ
καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν,
καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι·
Φιλιπ. 4,12 Γνωρίζω να υπομένω με ταπείνωσιν την έλλειψιν
ενδύματος και τροφής, την πείναν και την φτώχειαν· γνωρίζω πως να φέρωμαι και
όταν έχω με το παραπάνω τα υλικά αγαθά· εις κάθε τι που μου συμβαίνει και εις
όλας τας περιστάσεις της ζωής έχω μάθει το μυστικόν και να χορταίνω και να
πεινώ και να κάμνω καλήν χρήσιν των αγαθών, όταν τα έχω άφθονα και να υπομείνω
με ειρήνην την στέρησιν.
Φιλιπ. 4,13 πάντα ἰσχύω ἐν
τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ.
Φιλιπ. 4,13 Τα πάντα ημπορώ και κατορθώνω με την δύναμιν, που μο
δίδει ο Χριστός.
Φιλιπ. 4,14 πλὴν καλῶς ἐποιήσατε
συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει.
Φιλιπ. 4,14 Αλλά και σεις καλώς επράξατε και είσθε αξιέπαινοι, που
εγίνατε συμμέτοχοι εις την θλίψιν και στέρησίν μου.
Φιλιπ. 4,15 οἴδατε δὲ καὶ
ὑμεῖς, Φιλιππήσιοι, ὅτι ἐν ἀρχῇ τοῦ εὐαγγελίου,
ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Μακεδονίας, οὐδεμία μοι ἐκκλησία
ἐκοινώνησεν εἰς λόγον δόσεως καὶ λήψεως εἰ μὴ ὑμεῖς
μόνοι,
Φιλιπ. 4,15 Ξεύρετε δε και ενθυμείσθε και σεις, ω Φιλιππήσιοι,
ότι εις την αρχήν του ευαγγελικού μου κηρύγματος προς σας, όταν δια πρώτην φορά
ήλθον στους Φιλίππους και από εκεί εξεκίνησα δια την Μακεδονίαν, καμμία
Εκκλησία δεν επεκοινώνησε μαζή μου με λογαριασμόν δοσοληψίας, καμμία δεν μου
προσέφερε τίποτε και από καμμίαν δεν έλαβα βοήθειαν, παρά μόνον από σας.
Φιλιπ. 4,16 ὅτι καὶ ἐν
Θεσσαλονίκῃ καὶ ἅπαξ καὶ δὶς εἰς τὴν
χρείαν μοι ἐπέμψατε.
Φιλιπ. 4,16 Διότι και όταν ήμουν εις την Θεσσαλονίκην και μια και
δυό φορές μου εστείλατε βοηθήματα δια τας ανάγκας τας ιδικάς μου και του έργου
μου.
Φιλιπ. 4,17 οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ
τὸ δόμα, ἀλλ᾿ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸν τὸν
πλεονάζοντα εἰς λόγον ὑμῶν.
Φιλιπ. 4,17 Σας τα γράφω αυτά, όχι διότι εγώ ενδιφέρομαι και ζητώ
το δώρον, αλλά διότι ενδιαφέρομαι και ζητώ τον πνευματικόν καρπόν, ο οποίος από
την καλήν αυτήν πράξιν σας, θα προκύψη πλούσιος δια σας.
Φιλιπ. 4,18 ἀπέχω δὲ
πάντα καὶ περισσεύω· πεπλήρωμαι δεξάμενος παρὰ Ἐπαφροδίτου
τὰ παρ᾿ ὑμῶν, ὀσμὴν εὐωδίας, θυσίαν
δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ.
Φιλιπ. 4,18 Εχω δε τώρα όλα με το παραπάνω, ώστε και να μου
περισσεύουν· είμαι γεμάτος από όλα, αφού έλαβα από τον Επαφρόδιτον αυτά που μου
εστάλησαν από σας και τα οποία είναι ευώδες άρωμα, θυσία ευπρόσδεκτος και
ευάρεστος στον Θεόν.
Φιλιπ. 4,19 ὁ δὲ Θεός
μου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν κατὰ τὸν πλοῦτον
αὐτοῦ ἐν δόξῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Φιλιπ. 4,19 Ο δε Θεός μου, ο οποίος ανταμείβει και βραβεύει τα
καλά έργα της αγάπης, θα πληρώση και θα ικανοποιήση κάθε ανάγκην σας, σύμφωνα
με τον άπειρον πλούτον των ανεκτιμήτων αγαθών του, δια να δοξάζεται έτσι η
άπειρος αγαθότης του, δια του Ιησού Χριστού, που εδίδαξε και έδιξε το ύψος της
αγάπης.
Φιλιπ. 4,20 Τῷ δὲ Θεῷ
καὶ πατρὶ ἡμῶν ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων· ἀμήν.
Φιλιπ. 4,20 Εις δε τον Θεόν και Πατέρα ημών ας είναι και ας
αναπέμπεται η δόξα στους αιώνας των αιώνων· αμήν.
Φιλιπ. 4,21 Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον
ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ
σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί.
Φιλιπ. 4,21 Χαιρετήσατε κάθε πιστόν, ο οποίος εκλήθη και παίρνει
την αγιότητα δια του Ιησού Χριστού. Σας χαιρετούν όλοι οι αδελφοί, που
ευρίσκονται μαζή μου.
Φιλιπ. 4,22 ἀσπάζονται ὑμᾶς
πάντες οἱ ἅγιοι, μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆς
Καίσαρος οἰκίας.
Φιλιπ. 4,22 Σας χαιρετούν όλοι οι Χριστιανοί, που ευρίσκονται εις
την Ρωμην, μάλιστα δε αυτοί που ανήκουν και ευρίσκονται εις την οικίαν του
Καίσαρος.
Φιλιπ. 4,23 Ἡ χάρις τοῦ
Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν·
ἀμήν.
Φιλιπ. 4,23 Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είθε να είναι
μαζή με όλους σας· αμήν
Λουκ.
12,13 Εἶπε δέ τις αὐτῷ
ἐκ τοῦ ὄχλου· διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ
μου μερίσασθαι τὴν κληρονομίαν μετ᾿ ἐμοῦ.
Λουκ. 12,13 Καποιος δε από τον λαόν του είπε· “διδάσκαλε, πες στον
αδελφόν μου να μοιρασθή με εμέ την κληρονομίαν”.
Λουκ.
12,14 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτῷ· ἄνθρωπε, τίς με κατέστησε δικαστὴν ἢ
μεριστὴν ἐφ᾿ ὑμᾶς;
Λουκ. 12,14 Ο Ιησούς όμως του είπε· “άνθρωπε, ποιός με έκαμε
δικαστήν μεταξύ σας η μοιραστήν;”
Λουκ.
12,15 εἶπε δὲ πρὸς
αὐτούς· ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης
πλεονεξίας· ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ
ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.
Λουκ. 12,15 Είπε δε τότε ο Κυριος προς αυτούς, που τον ήκουσαν·
“προσέχετε και προφυλάσσεσθε από κάθε πλεονεξίαν, διότι η ζωή του ανθρώπου δεν
εξαρτάται και δεν διατηρείται από τα πολλά πλούτη και τα υπάρχοντα αυτού”.
Λουκ.
12,22 Εἶπε δὲ πρὸς
τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν,
μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, μηδὲ
τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε.
Λουκ. 12,22 Είπε δε προς τους μαθητάς του· “δια τούτο σας λέγω, μη
ταλαιπωρείσθε από βασανιστικές φροντίδες δια την ζωήν σας, μη μεριμνάτε τι θα
φάτε ούτε και δια το σώμα σας τι θα ενδυθήτε.
Λουκ.
12,23 οὐχὶ ἡ ψυχὴ
πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ
ἐνδύματος;
Λουκ. 12,23 Η ζωή δεν είναι ανωτέρα από την τροφήν και το σώμα από
το ένδυμα; Ο Θεός που σας έδωσε το ανώτερον, δεν θα σας δώση και το κατώτερον;
Λουκ.
12,24 κατανοήσατε τοὺς
κόρακας, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς οὐκ
ἔστι ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκη, καὶ ὁ Θεὸς
τρέφει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν
πετεινῶν;
Λουκ. 12,24 Παρατηρήστε με προσοχή και καταλάβετε, τι συμβαίνει με
τους κόρακας ότι δηλαδή αυτοί ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν και δεν έχουν ούτε
κελλάρι ούτε αποθήκην· και όμως ο Θεός τους τρέφει. Ποσω μάλλον θα θρέψη σας,
οι οποίοι είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι από τα πτηνά;
Λουκ.
12,25 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν
μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν
αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;
Λουκ. 12,25 Ποιός δε από σας ημπορεί, έστω και αν καταβάλη πολλάς
και μεγάλας φροντίδας, να προσθέση στο ανάστημά του έναν πήχυν;
Λουκ.
12,26 εἰ οὖν οὔτε
ἐλάχιστον δύνασθε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;
Λουκ. 12,26 Εάν λοιπόν ούτε κάτι το ελάχιστον δεν ημπορείτε να
κάμετε, διατί ταλαιπωρείσθε με καταθλιπτικές φροντίδες δια τα άλλα, επί των
οποίων μηδαμινήν η και καμμίαν εξουσίαν έχετε;
Λουκ.
12,27 κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς
αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ
ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ
δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.
Λουκ. 12,27 Προσέξτε και διδαχθήτε από τα κρίνα, πως μεγαλώνουν.Δεν
κοπιάζουν ούτε γνέθουν και όμως, σας διαβεβαιώνω ότι ούτε ο σοφός Σολομών με
όλην αυτού την δόξαν και μεγαλοπρέπειαν δεν εφόρεσε ποτέ ένα τόσον λαμπρόν
ένδυμα, ώσαν αυτό που φορεί ένα από τα κρίνα του αγρού.
Λουκ.
12,28 εἰ δὲ τὸν
χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς
κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσι, πόσῳ
μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;
Λουκ. 12,28 Εάν δε το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα υπάρχει και
αύριο ρίπτεται στον φούρνο, ο Θεός τόσον ωραία το ενδύη, πόσω μάλλον θα ενδύση
σας, ολιγόπιστοι;
Λουκ.
12,29 καὶ ὑμεῖς μὴ
ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ
μετεωρίζεσθε·
Λουκ. 12,29 Και σεις μη ζητάτε με ανήσυχον φροντίδα, τι θα φάτε και
τι θα πιήτε και μη περισπάσθε εδώ και εκεί με τις ανήσυχες αυτές φροντίδες.
Λουκ.
12,30 ταῦτα γὰρ πάντα τὰ
ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ· ὑμῶν δὲ
ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων·
Λουκ. 12,30 Διότι όλα αυτά τα ζητούν και αγωνίζονται να τα
αποκτήσουν οι ειδωλολάτραι εθνικοί, που δεν έχουν γνωρίσει τον αληθινόν και
πανάγαθον Θεόν, αλλά έχουν ως θεούς προστάτας τα είδωλα. Ο ιδικός σας όμως
Πατήρ γνωρίζει πολύ καλά, ότι έχετε ανάγκην από αυτά και θα σας τα δώση.
Λουκ.
12,31 πλὴν ζητεῖτε τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Λουκ. 12,31 Μονον σεις να ζητήτε προ παντός την βασιλείαν του
Θεού, και τότε όλα τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζή με τα πνευματικά και
ουράνια.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
