Όσοι
αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον
Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη
του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά
επίκληση του ονόματος Του: «Κύριε Ιησού
Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον
αμαρτωλό». Τις ώρες που ακολουθούν μετά
το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται
ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του
Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου ελέησόν
με τον αμαρτωλό». Μπορεί επίσης να
καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο:
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει
τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε
Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…»
Με αύτη την απασχόληση όχι μόνο διατηρούμε
ειρηνική τη συνείδησή μας, αλλά μπορούμε
να πλησιάσουμε τον Θεό και να ενωθούμε
μαζί Του. Διότι, κατά τον άγιο Ισαάκ τον
Σύρο, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε με
άλλο τρόπο τον Θεό, έκτος από την
αδιάλειπτη προσευχή.
