– Κλείσε το παράθυρο, μην μπή μέσα! Έτσι που παλάβωσε ο κόσμος, και αυτό
σιγά-σιγά μπορεί να γίνη!... Έχουν διαλυθή όλα, οικογένεια, παιδεία,
υπηρεσίες... Ά, δεν τους καίγεται καρφί! Τίποτε δεν έχουν μέσα τους...
– Γέροντα, ποιός φταίει που φθάσαμε σ᾿ αυτήν την κατάσταση;
– Μιλάω γενικά· θέλω να πώ, μέχρι που έχει φθάσει η αδιαφορία! Πήγαινε
σεμια σχολή και θα δής· αν λ.χ. χτυπούν τα παράθυρα από τον αέρα, ζήτημα
να βρεθήένα παιδί να τα κλείση, για να μη σπάσουν.
Άλλα θα χαζεύουν, άλλα θα κοιτάζουνπώς χτυπούν, άλλα
θα περνούν από ᾿κεί σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Αδιαφορία! Μου έλεγε ένας
αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος στις αποθήκες: «Τρομάζω να βρώ
ένανστρατιώτη σωστό, να τον βάλω φρουρό στην αποθήκη πετρελαίων, για να
μη βάλουνοι άλλοι καμμιά φωτιά ή ο ίδιος μην πετάξη κανένα τσιγάρο
απρόσεκτα».
