Η Θεόσαρκη μερίδα
Δώδεκα μίλια έξω από τη Δαμασκό ασκήτευε ένας στυλίτης. Κάποτε
σκανδαλίστηκε μ' έναν ιερέα της πόλης, για τον οποίο πληροφορήθηκε πως
έπεφτε σε σαρκική αμαρτία.
Σε λίγες μέρες ο ιερέας αυτός έτυχε να πάει να λειτουργήσει στο
μοναστήρι, όπου βρισκόταν και ο στύλος του ασκητή. Την ώρα του
κοινωνικού, ο στυλίτης κατέβασε σ' ένα καλάθι το άγιο ποτήριο που είχε
μαζί του, και μέσα σ' αυτό του έβαλαν τα άχραντα Μυστήρια. Όταν όμως
ανέβασε πάνω τη θεία Κοινωνία, δίσταζε να μεταλάβει.
Έφερνε στο νου του την κατηγορία που είχε ακούσει για το λειτουργό
ιερέα, και συλλογιζόταν: "Άραγε, έχει αγιασθεί αυτή η μερίδα; Επιφοίτησε
σ' αυτή το Άγιο Πνεύμα ή εμπόδισε τον ερχομό Του η αμαρτία του
λειτουργού; Έτσι όπως είμαι σκανδαλισμένος με τον ιερέα, πρέπει να
μεταλάβω ή όχι;"
