Από την αφηγηματική βιογραφία του Οσίου Αρσένιου του Μεγάλου, βασισμένη σε εγκώμιο του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη.
(Είπαν οι δύο υποτακτικοί του):
"- Πάτερ πλησίον σου είμαστε εμείς αυτή τη ώρα. Δείξε αγάπη σ΄εμάς και ευεργέτησέ μας με λόγο αγαθό....
-Διαισθάνομαι ότι
πλησιάζει το τέλος μου...Μη με κλαίτε ζωντανό. Θα σας πω ακριβώς πότε θα
αναχωρήσω. Τώρα ακούστε τον πατέρα σας για να έχετε παρρησία ενώπιον
του Θεού.
Όταν φύγω να μην κάνετε ελεημοσύνη για χάρη μου. Αν εγώ ελέησα τον εαυτό μου,, όσο ζούσα, θα με ελεήσει ο Θεός στον ουρανό.
- Πώς ελεεί κάποιος τον εαυτό του, πάτερ; Η ελεημοσύνη δε μεταβαίνει στον πλησίον; Τι εννοείς ότι ελέησες τον εαυτό σου;
- Πατέρες όλος ο κόπος
που καταβάλει ο άνθρωπος να συντηρήσει το σώμα του στη ζωή και να
αγιάσει την ψυχή του για την αιωνιότητα δεν είναι το έλεος που δείχνει
στον εαυτό του;
