…Πάντοτε πρέπει να είμεθα έτοιμοι, αλλ’ όσον όμως και να είμεθα δεν μπορούμε, γιατί ο άνθρωπος έχει πολλές αδυναμίες.
Είναι και ο
εχθρός ο παμπόνηρος και δεν τον αφήνει, αλλά τον πολεμά και πολλές φορές
τον πηγαίνει από τα δεξιά και τον ανεβάζει στα υψηλά και από εκεί τον
κρημνίζει, όπως εκρημνίσθει και ο εαυτός του. Δι’ αυτό προσοχή μεγάλη χρειάζεται, και προσευχή αδιάλειπτος και ταπείνωση· διότι όπου υπάρχει ταπείνωση εκεί δεν μπορεί ο Σατανάς, όσας τέχνας και να μεταχειρισθεί. Τας συντρίβει η ταπείνωση…
Η ζωή παρέρχεται. Έχω 97 χρόνια και πως πέρασαν ούτε το κατάλαβα
καθόλου. Σαν μια ώρα. Έτσι και όλα τα χρόνια περνούν. Η αιώνιος ζωή
είναι αιώνιος. Εκεί ούτε πόνος, ούτε ασθένεια, ούτε πειρασμός, ούτε
θλίψη, ούτε νύχτα, ούτε χειμών, ούτε καύση ηλίου, ούτε κανένα κακό. Όλα
είναι χαροποιά, όλα ουράνια, όλα αιώνια.
