Μιά δαιμονισμένη ὁμολογοῦσε: “Ὅταν ἤμουν 13 χρονῶν, ἔβοσκα
τά γελάδια σέ μιά ρεματιά καί ἐκεῖ βλαστήμησα τόν Χριστό καί τόν
ἀντίχριστο καί δαιμονίστηκα, μπῆκε μέσα μου δαίμονας. Ἀπό
τότε δέν εἶμαι καλά.
Παντρεύτηκα καί μέ πῆγε ὁ ἄντρας μου στήν Ἀγγλία, στήν
Γερμανία, σέ ὅλους τούς γιατρούς. Οἱ γιατροί δέν βρῆκαν τίποτα.
Δέν ξέρουν ὅτι ἔχω δαίμονα. Τώρα, μέ ἔφερε καί σέ σένα”.
»Τούς εἶπα, “ἐξομολόγηση καί θεία Κοινωνία” καί φώναξε τό
δαιμόνιο: “Ἐσύ δέν τά λές καλά! Ἐκεῖνος ὁ ἄλλος ὁ παπάς (ἕνας
ἄλλος Ἱερέας ἐξ ἐγγάμων πού εἶχαν πάει πρωτύτερα) τά λέει
καλύτερα. Μόνο μεταλαβιά (θεία Κοινωνία), δέν χρειάζονται
διαβάσματα (ἐξομολόγηση) “.
»Εἴδατε, ἀδελφοί μου, πώς δέν τήν θέλει τήν ἐξομολόγηση ὁ
διάβολος καί ὅτι ἡ θεία Κοινωνία δίχως ἐξομολόγηση δέν
ὠφελεῖ σέ τίποτα».
«Κοινωνᾶμε, ἀλλά δέν κοινωνᾶμε»
http://hristospanagia3.blogspot.gr/