Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν
καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον
κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την
σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον
θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ
κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ
τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της
σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους
οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον
τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο
Αγια.
Εβρ. 9,3 μετὰ δὲ τὸ
δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων,
Εβρ. 9,3 Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον
εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που
ελέγετο Αγια Αγίων.
Εβρ. 9,4 χρυσοῦν ἔχουσα
θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης
περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα
τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ
βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης,
Εβρ. 9,4 Αυτά είχαν χρυσόν θυμιατήριον και την κιβωτόν της
διαθήκης, η οποία ήτο ολόγυρα σκεπασμένη από παντού με χρυσόν. Μεσα εις αυτήν
υπήρχεν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, από εκείνο που ο Θεός έδιδεν
στους Εβραίους εν τη ερήμω, και η ράβδος του Ααρών, που δια θαύματος Θεού είχε
βλαστήσει, και αι πλάκες της Διαθήκης, επάνω εις τας οποίας ήτο χαραγμένος ο
δεκάλογος.
Εβρ. 9,5 ὑπεράνω δὲ
αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον·
περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
Εβρ. 9,5 Επάνω δε από την κιβωτόν υπήρχον δύο χρυσά
Χερουβίμ, συμβολίζοντα την δόξαν του Θεού, και τα οποία έρριπταν την σκιαν των
πτερύγων των και εκάλυπταν το επάνω μέρος της κιβωτού, που ελέγετο ιλαστήριον.
Δι' αυτά όμως τώρα δεν είναι καιρός να ομιλήσωμεν ιδιαιτέρως.
Εβρ. 9,6 Τούτων δὲ οὕτω
κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ
παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες,
Εβρ. 9,6 Ενώ, λοιπόν αυτά έτσι είχαν κατασκευασθή, εις μεν
το πρώτον μέρος της σκηνής, δηλαδή εις τα Αγια, εισήρχοντο πάντοτε οι ιερείς,
δια να τελούν τας διαφόρους λατρευτικάς τελετάς.
Εβρ. 9,7 εἰς δὲ τὴν
δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς,
οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ
καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,
Εβρ. 9,7 Εις δε το δεύτερον τμήμα της σκηνής, εις τα Αγια
των Αγίων, εισήρχετο μία φορά το έτος, κατά την επίσημον ημέραν του εξιλασμού,
μόνος ο αρχιερεύς και αυτός όχι χωρίς να είναι εφωδιασμένος με το αίμα της
θυσίας, το οποίον επρόσφερε δια την εξιλέωσιν του εαυτού του και των
αμαρτημάτων, τα οποία από άγνοιαν είχε διαπράξει ο λαός.
Λουκ.
1,39 Ἀναστᾶσα δὲ
Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς
τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα,
Λουκ. 1,39 Ανεχώρησε δε η Μαριάμ κατά τας ημέρας αυτάς, αμέσως
μετά τον ευαγγελισμόν της, και επήγε γρήγορα εις την ορεινήν περιοχήν της
Ιουδαίας, εις κάποιαν πόλιν της φυλής Ιούδα.
Λουκ.
1,40 καὶ εἰσῆλθεν
εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ.
Λουκ. 1,40 Και εισήλθε στο σπίτι του Ζαχαρίου και εχαιρέτησε την
Ελισάβετ.
Λουκ.
1,41 καὶ ἐγένετο ὡς
ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς
Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς·
καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ
Λουκ. 1,41 Και αμέσως μόλις ήκουσεν η Ελισάβετ τον χαιρετισμόν
της Μαρίας, συνέβη τούτο το Θαυμαστόν· εσκίρτησε το βρέφος εις την κοιλίαν της.
Και εγέμισε από Πνεύμα Αγιον η Ελισάβετ.
Λουκ.
1,42 καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ
μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν
γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς
κοιλίας σου.
Λουκ. 1,42 Και από την πολλήν χαράν της εφώναξε με μεγάλην φωνήν
και με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος είπε· “συ είσαι από τον Θεόν η
ασυγκρίτως περισσότερον ευλογημένη μεταξύ όλων των γυναικών και ευλογημένος
είναι ο καρπός της κοιλίας σου.
Λουκ.
1,43 καὶ πόθεν μοι τοῦτο
ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;
Λουκ. 1,43 Και πως μου έγινε η μεγάλη αυτή τιμή να έλθη εις
επίσκεψίν μου η μητέρα του Κυρίου μου;
Λουκ.
1,44 ἰδοὺ γὰρ ὡς
ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ
ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν
τῇ κοιλίᾳ μου.
Λουκ. 1,44 Εκατάλαβα ότι είσαι μητέρα του Κυρίου μου, διότι ιδού
μόλις έφθασεν εις τα αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, εσκίρτησε με
αγαλλίασιν το βρέφος μέσα εις την κοιλίαν μου.
Λουκ.
1,45 καὶ μακαρία ἡ
πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ
παρὰ Κυρίου.
Λουκ. 1,45 Και μακαρία είσαι συ, η οποία επίστευσες, ότι θα
λάβουν πλήρη και τελείαν πραγματοποίησιν όσα δια του αγγέλου σου έχει είπει ο
Κυριος”.
Λουκ.
1,46 Καὶ εἶπε Μαριάμ.
Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον
Λουκ. 1,46 Και είπεν η Μαριάμ· “Υμνεί και δοξάζει η ψυχή μου τον
Κυριον.
Λουκ.
1,47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ
πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου,
Λουκ. 1,47 Και εγέμισε από αγαλλίασιν το πνεύμα μου δια τον
Θεόν, τον Σωτήρα εμού και όλου του ανθρωπίνου γένους.
Λουκ.
1,48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ
τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ
ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ
γενεαί.
Λουκ. 1,48 Υμνολογεί η ψυχή μου τον Κυριον, διότι έρριψε το
στοργικόν του βλέμμα εις την ταπεινήν και άσημον δούλην του. Και ιδού ότι από
τώρα θα με μακαρίζουν όλαι αι γενεαί.
Λουκ.
1,49 ὅτι ἐποίησέ μοι
μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα
αὐτοῦ,
Λουκ. 1,49 Διότι έκαμε μεγάλα και θαυμαστά έργα εις εμέ ο
παντοδύναμος Κυριος, του οποίου το όνομα είναι άγιον.
Λουκ.
1,50 καὶ τὸ ἔλεος
αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν.
Λουκ. 1,50 Το δε έλεος και η αγάπη του ξεχύνονται εις γενεάς
γενεών προς όλους εκείνους, που τον φοβούνται και τον σέβονται.
Λουκ.
1,56 Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ
σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν
εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Λουκ. 1,56 Εμεινε δε η Μαριάμ μαζή με την Ελισάβετ τρεις
περίπου μήνας και επέστρεψε κατόπιν εις την οικίαν της.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/