Μπάρι
Μόλις
έφτασα στο Μπάρι, πήγα στην Ρωσική Εκκλησία. Ο ιερέας πού άλλοτε
λειτουργούσε εκεί είχε προσφάτως κοιμηθεί, και στο σπίτι
του ναού έμεναν η πρεσβυτέρα και η κόρη του. Παραδίπλα, υπήρχε ένα
κτίριο το οποίο χρησίμευε ως ξενώνας για τούς Ρώσους προσκυνητές εκείνην
την εποχή ήταν
άδειος. Η πρεσβυτέρα μού είπε ότι, μετά τον θάνατο του ιερέα, δεν
μπόρεσε να
ξεπεράσει την λύπη της και αδυνατούσε να εισέλθει στο γραφείο του. Μου
το
παραχώρησε και με παρακάλεσε να προσεύχομαι για την ψυχή του. Στο
δωμάτιό του
βρήκα πολλά πατερικά βιβλία, βίους αγίων και χαιρετισμούς.
Το επόμενο πρωί, πήγα στον λατινικά ναό του Αγίου
Νικολάου. Προσευχήθηκα στην Άγιο και προσκύνησα τα άγια λείψανά του, πού ήταν
τοποθετημένα κάτω από την εικόνα του. Ένιωσα την Χάρι του Αγίου να με
κατακλύζει, και ένα ορμητικά χρυσαφένιο ποτάμι εισχώρησε στην καρδιά μου. Την
ίδια στιγμή έφυγε και εκείνος ο πειρασμός πού τόσο με είχε βασανίσει. Σύγκρινα
τά βιώματα της χάριτος του Αγίου πού ένιωσα, και φανερώθηκε αμέσως η πλάνη και η
απάτη των ηδονικών αυτών αισθημάτων. Η ψυχή μου μίσησε την ενέργειά τους, και
με την Χάρι του Θεού και του Αγίου του δεν ξαναεμφανίστηκαν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
