 |
| Φωτογραφία: «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ» |
Γέροντος Παϊσίου
Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄, Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ.
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ
Θεσσαλονίκης, 1998
Τὸ ψεύτικο δὲν ἀναπαύει
- Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη κάνει ἕναν
δικό του κόσμο, γιατί πιστεύει στὸν λογισμό του, μπορεῖ νὰ βοηθηθῆ ἀπὸ τὴν
προσευχὴ τῶν ἄλλων;
- Τί ἀνάγκη ἔχει νὰ βοηθηθῆ, ἀφοῦ
ἔκανε ἕναν δικό του κόσμο;... Μικρὸ πράγμα εἶναι νὰ κάνη κανεὶς ἕναν ὁλόκληρο
κόσμο δικό του;... Κοίταξε, ἂν κάποιος μὲ τὸν λογισμὸ του κάνη ἕναν δικό του
κόσμο, νομίζεις ὅτι ἔχει ἀνάπαυση, ὅτι αἰσθάνεται δηλαδὴ χαρά; Ψέμα εἶναι. Τὸ
ψέμα δὲν πληροφορεῖ τὸν ἄνθρωπο. Ἂς ποῦμε, ἀναγκάζεται ἕνας νὰ πῆ ἕνα ψέμα, γιὰ
νὰ γλυτώση κάποιον. Μπορεῖ νὰ τὸν γλύτωσε ἀκόμη καὶ ἀπὸ θάνατο, ἀλλὰ τὸ ψέμα ποὺ
εἶπε δὲν παύει νὰ εἶναι μισὴ ἁμαρτία.
Ἢ λέει κανεὶς καμμιὰ φορᾶ, μὲ καλὸ
λογισμό, ἕνα ψέμα, γιὰ νὰ βοηθήση μιὰ περίπτωση, νὰ μὴ δημιουργηθῆ σκάνδαλο.
Π.χ. ἔρχεται στὸ Μοναστήρι ἕνας γνωστὸς κρυφὰ νὰ πῆ κάποιο πρόβλημα τῆς οἰκογένειάς
του, γιὰ νὰ ξεσκάση. Ἔρχεται μετά, ἂς ὑποθέσουμε, ὁ ἀδελφός του καὶ σὲ ρωτάει:
