Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
"
Μια
κοπέλα αδελφοί μου, που την έλεγαν Δήμητρα, ήταν για 35 ολόκληρα χρόνια
στο κρεβάτι του πόνου, από βαριά μυασθένεια και μορφές καρκίνου, από τα
12 της χρόνια μέχρι και τα 47 που εκοιμήθη, στο άσυλο ανιάτων. Πότε στο
κρεβάτι ανάσκελα οριζοντιωμένη και ακίνητη και πότε στο αναπηρικό
καροτσάκι, γεμάτη από σίδηρα. Οι πόνοι φρικτοί σε όλο το σώμα που
εξελίσσοντο σχεδόν κάθε μέρα σε ένα ατέλειωτο μαρτύριο.
Κάπου βρέθηκαν κάποιες σημειώσεις της, στη συμπλήρωση των 30 χρόνων,
από την βαριά της αρρώστια, από το 1965 μέχρι το 1995. Βέβαια εκοιμήθη 4
χρόνια αργότερα, πέρυσι, το ’99. Θα αρχίσω όμως από κείνο που άφησε ως
παρακαταθήκη, για να διαβαστεί την ημέρα της κηδείας της. Και ύστερα θα
δούμε τις προσωπικές της σημειώσεις, επί τη συμπληρώσει των 30 ετών της
ασθενείας της.
Γράφει λοιπόν στον επικήδειο:
