Εδώ εις αυτόν τον μάταιον κόσμον,
παιδί μου, θα θλιβώμεν, θα πικρανθώμεν, θα πονέσωμεν. Μα όλα είναι δι’
εν χρονικόν διάστημα, είναι προσωρινά, μόνον εις αιώνιον βαθμόν και
μέτρον να μη μας εγκαταλείψη ο Θεός και δεν τα υπομείνωμεν. Όταν πονάς
και θλίβεσαι, τον Εσταυρωμένον να μνημονεύης και τότε θα ευρίσκης πολλήν
ανακούφισιν. Διότι ποίος ατενίζων εις τον Σταυρωθέντα και
αναλογιζόμενος τα πάθη Του, άτινα υπέρ ημών έπαθε, δεν θα εύρη βάλσαμον
εις τας πληγάς του, είτε ψυχικάς είτε σωματικάς; Βλέπε και συ, τέκνον,
άνω, εκεί εις τον Γολγοθάν, εκεί όπου έδωσε την τροπαιοφόρον νίκην το
άγιον Αρνίον, ίνα δια του Αίματός Του πλύνη τα έλκη των αμαρτιών και των
παθών μας.
