ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. θ΄ 11-14
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάρκ. ι΄ 32-45
ΘΥΣΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ
1. Ὁ «προσφέρων καὶ προσφερόμενος»
Εἶναι μοναδικὴ καὶ ἀνεκτίμητη ἡ θυσία ποὺ προσέφερε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος
γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Σ’ αὐτὴ τὴ θυσία καὶ τὰ ἀγαθὰ ἀποτελέσματά της ἀναφέρεται
ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή.
Ὅταν ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ, ἀνέλαβε ὡς Ἀρχιερεὺς νὰ προσφέρει τὴ μόνη
λυτρωτικὴ θυσία καὶ νὰ ἐξασφαλίσει τὰ ἀγαθὰ ποὺ προσδοκοῦσαν οἱ ἄνθρωποι τῆς
Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ τὰ βροῦν. Διότι οἱ θυσίες ποὺ
προσέφεραν ἀδυνατοῦσαν νὰ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν ἔνοχη συνείδηση καὶ νὰ τοὺς
χαρίσουν τὴν ἄφεση καὶ τὴ σωτηρία. Ὁ Χριστὸς ὅμως αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπέτυχε ὡς «ἀρχιερεὺς
τῶν μελλόντων ἀγαθῶν». Διότι ὡς ὁ μόνος Ἀρχιερεὺς εἰσῆλθε στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν
Ἁγίων «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς», δηλαδὴ μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνώτερη καὶ
τελειότερη σκηνή, ποὺ δὲν κατασκευάστηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων· αὐτὴ ἡ τέλεια σκηνὴ
εἶναι τὸ σῶμα Του, ποὺ ἔγινε κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τὸ ὁποῖο, ἐπειδὴ
συνελήφθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, δὲν προερχόταν ἀπὸ τὴν κτίση αὐτή, ἀλλὰ ἀποτελοῦσε
νέα πνευματικὴ κτίση.
