Ο Μέγας Αθανάσιος στον ωραιότατο λόγο του για τους κοιμηθέντας γράφει:
«Μην αρνείσαι να προσφέρης λάδι και να ανάβης κεριά στον τάφο του, επικαλούμενος Χριστόν τον Θεόν, και αν ακόμα ο κοιμηθείς τελείωσε ευσεβώς τη ζωή του και τοποθετήθηκε στον ουρανό.
«Μην αρνείσαι να προσφέρης λάδι και να ανάβης κεριά στον τάφο του, επικαλούμενος Χριστόν τον Θεόν, και αν ακόμα ο κοιμηθείς τελείωσε ευσεβώς τη ζωή του και τοποθετήθηκε στον ουρανό.
Γιατί αυτά είναι ευπρόσδεκτα από το Θεό και προσκομίζουν μεγάλη την
ανταπόδοσή του, γιατί το λάδι και το κερί είναι θυσία και η θεία
λειτουργία είναι εξιλέωση. Η δε αγαθοεργία φέρνει τελικά προσαύξηση σε
κάθε αγαθή ανταπόδοση. Ο σκοπός του προσφέροντος για την ψυχή
κοιμηθέντος είναι ίδιος με τα όσα κάνει όποιος έχει μικρό παιδί άρρωστο
και αδύναμο, για το οποίο προσφέρει στον ιερό ναό κεριά, θυμίαμα και
λάδι με πίστη και τα χαρίζει όλα για το παιδί του.
Τα κρατάει και τα προσφέρει με τα χέρια του σαν να τα κρατάει και να
τα προσφέρη το ίδιο το παιδί, ακριβώς δηλ. όπως γίνεται όταν στο
βάπτισμα αποκηρύσσεται ο σατανάς από τον ανάδοχο για λογαριασμό του
νηπίου. Παρομοίως πρέπει να θεωρείται και όποιος πέθανε πιστός στον
Κύριο, ότι κρατάει και προσφέρει τα κεριά και το λάδι, και όλα όσα
προσφέρονται για τη λύτρωσή του.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/