Τα παιδιά σιγά
σιγά μεγαλώνουν. Ακούνε τις συμβουλές μας. Είδαν και βλέπουν το παράδειγμα των γονέων.
Χρησιμοποιήσαμε και την πειθαρχία. Τελείωσε το έργο μας; Όχι. Διατί; Διότι από τη στιγμή που το παιδί θα αρχίσει να
γίνεται έφηβος, και περνά τα 12, τα 13, τα 14, τα 15 χρόνια αρχίζουν οι
μεγάλοι πειρασμοί. Βγαίνει από το σπίτι περισσότερο. Έρχεται σε
επαφή με την κοινωνία, με φίλους, το σχολείο, με τους συμμαθητές τους, με τον
κόσμο.
Από το άλλο
μέρος αρχίζει να περνά την εφηβική κρίση του. Θέλει βοήθεια. Και κυρίως σ’ ένα
σημείο πολλή βοήθεια. Στο σημείο της
ηθικής καθαρότητας. «Διαμαρτύρομαι», έγραφε ένας νέος, «εναντίον των
παιδαγωγών, των γονέων, των διδασκάλων, γιατί μας αφήνουν αβοήθητους. Έπρεπε
και να γνωρίζουν ότι ο νέος είναι δυνατόν να λερωθεί και να μολυνθεί ηθικά».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
