Τοῦ
ἀββά Μάρκου
Τό
πάθος τοῦ θυμοῦ στηρίζεται κυρίως στήν
ὑπερηφάνεια, καί ἀπό αὐτήν δυναμώνει
καί γίνεται ἀνίκητο. Ὅποιος λοιπόν
θέλει νά γκρεμίσει καί νά ἰσοπεδώσει
μέσα του αὐτό τό οἰκοδόμημα τῆς ἀνομίας
–πού χτίζει κάθε φορά στήν ψυχή του ὁ
πονηρός μαζεύοντας, ἀντί γιά πέτρες,
διάφορες προφάσεις στούς λογισμούς,
εὔλογες ἤ παράλογες, μέσα ἀπό τά ὑλικά
πράγματα ἤ λόγια, καί κατασκευάζοντας
μέ αὐτές οἰκοδομή κακίας μέσα στήν
ψυχή– αὐτός ἄς κρατᾶ ἀλησμόνητη μέσα
στήν καρδιά του τήν ταπείνωση τοῦ
Κυρίου.
Ἄς
συλλογίζεται δηλαδή τί ἦταν ὁ Κύριος
καί τί ἔγινε γιά ἐμᾶς, καί ἀπό ποιό
ὕψος φωτός τῆς θεότητας –πού ἦταν
ἀποκαλυμμένη στίς οὐράνιες ὑπάρξεις
ἀνάλογα μέ τή δύναμή τους καί δοξαζόταν
στούς οὐρανούς ἀπό ὅλους τούς ἀγγέλους–
σέ ποιό βάθος ἀνθρώπινης ταπείνωσης
κατέβηκε ἀπό ἀνέκφραστη ἀγαθότητα.
