ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ
«Άκούσομαι τι λαλήσει εν εμοί ο
Κύριος». Θα αφουγκρασθώ τι θα μου πει ο Κύριος στα βάθη της καρδίας
μου. Αυτό λέει ο ιερός ψαλμωδός. Και όντως άκουγε τότε τον ψίθυρο του
Θεού η αγαπημένη του εκείνη καρδιά. Και ότι άκουγε μας το έλεγε ο
προφήτης. Και επειδή ήταν λόγος του Θεού, έμεινε στους αιώνες διαχρονικά
μέχρι σήμερα. Και μας στηρίζει.
Η δική μου όμως καρδιά δεν
είναι τέτοια, Κύριε μου Ιησού, ώστε να λαλείς σε αυτήν Και αύτη να
ακούει τα Θεία Σου λόγια, όπως ο ιερός Σου προφήτης. Όμως μίλησες, όταν
βρισκόσουν στη γη. Και τότε είπες ότι πιο σημαντικό για όλους Και για
μένα. Με βάση λοιπόν από ότι είπες Και διαχρονικά μένει μέχρι σήμερα
αναλλοίωτο, προσπαθώ να κάνω μια σύνθεση αυτών, πού θα μου έλεγες
ακριβώς σήμερα, γιατί δεν έπαψες να είσαι παρών πάντα στην Εκκλησία Σου
Και ιδιαίτερα πάντα παρών «όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το
όνομα Σου».
