*Από τη συλλογή ποιημάτων του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου (1913-1960)
~ Σέ μιά σκήτη ζούσε κάποτε ενας άγωνιστής μοναχός, πού θεωρούσε τόν έαυτό του άρκετά μεγάλο και τρανό.
«Οντας στό σώμα δυνατώτερος άπό τούς άλλους άδελφούς τής σκήτης, εκτελούσε τό διακόνημα καί τόν κανόνα διπλόν.
Εβδομήντα πέντε κομποσχοίνια τακτικά αύτός έγύριζε, ένώ οί άλλοι —πιό άδύνατοι—δέν μπορούσαν νά τόν άκολουθήσουν.
«Εκλαιγαν λόγω τής άδυναμίας των εν άντιθέσει πρός τόν μνημονευθέντα ένώ αύτός γελούσε έξ αιτίας των, νομίζοντας ότι τούς ξεπέρασε.
Ό Πολυέλεος Θεός δέν άφησε τόν δούλο Του νά χάση τούς κόπους του λόγω τών κακών λογισμών του.
Του φανέρωσε ξαφνικά ένα φωτεινό άγγελο μ’ ένα κόσκινο στό χέρι άπό κομποσχοίνια πού είχε κάνει.
Υπερηφανεύεσαι; Τού είπε; όψηλόφρονώντας μέ τόν νοΰ σου γιά τά κομποσχοίνια πού έκανες καί χαίρεσαι όταν τ’ άριθμείς;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
