Схиархимандрит Серафим (Амелин), настоятель (1874-1958)
Ο πράος πατήρ Σεραφείμ, ηγούμενος και ανακαινιστής της Μονής
Με
πίστη στη βοήθεια του Θεού και στη σκέπη της Θεοτόκου, της Προστασίας του
ανθρωπίνου γένους, ο πατήρ Σεραφείμ αποδέχθηκε αυτό το βαρύ φορτίο χωρίς οποιαδήποτε
έξωθεν υλική υποστήριξη. Άλλα μαζί με τη μικρή, πνευματικά ενωμένη αδελφότητα αποκατέστησε
το προηγούμενο κοινοβιακό τυπικό του ηγουμένου Φιλαρέτου και την αυστηρή
μοναχική ζωή.
Το
1948 ο πατήρ Σεραφείμ έλαβε το οφίκιο τού αρχιμανδρίτου και παρέμεινε στη θέση του
ηγουμένου του κοινοβίου μέχρι την κοίμησή του.
Με
την όψη του και την εσωτερική του ηρεμία ο πατήρ Σεραφείμ ενέπνεε στους γύρω
του την ειρήνη και το θαυμαστό αίσθημα προστασίας από κάθε στενοχώρια. Η ηρεμία
του πήγαζε από το γεγονός ότι ήταν τελείως παραδομένος στο θέλημα του Θεού.
Ήταν μέσα του ζωντανή η πεποίθηση ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει τίποτε βλαβερό.
Κάποτε μια επισκέπτρια του έδειξε ένα λεύκωμα με φωτογραφίες του κοινοβίου όπως
ήταν παλαιότερα. Οι παλιές φωτογραφίες αποτύπωναν τούς χαμένους πλέον ναούς,
τούς άνετους εσωτερικούς χώρους, τις μακρινές και κοντινές σκήτες του
κοινοβίου. Εκείνη τότε τον ρώτησε τί τον βοηθούσε να ξεπεράσει τον πόνο μπροστά
στη θέα της γενικής ερημώσεως, στη θέα του σωρού των σκουπιδιών, πού βρίσκονταν
στη θέση του ναού πού είχε ανατιναχθεί.
