Ἀπό
τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες
τοῦ
ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Ἁγιορείτου
μοναχοῦ
135. Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνάλογη μέ τή σκληρότητα τῶν θλίψεων, πού ἐπιτρέπει ἡ ἀγαθότης Του. Ὅταν δέν μένεις ἀπαθής στίς θλίψεις, ζεῖ μέσα σου ὁ κόσμος περισσότερο ἀπό τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ. Ζεῖ μέσα σου ἡ ἀγάπη τοῦ σώματος καί ὄχι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!... 136. Ὅταν τό σῶμα πνίγεται ἀπό πειρασμούς καί θλίψεις, τότε νικᾶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τή λύπη τῆς διανοίας!...
137. Ἡ ὁδός πού φέρνει τόν ἄνθρωπο στό φῶς καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι:
