Ἁγίου
Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Δεῖ
οὖν τόν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι...
μή νεόφυτον, ἵνα μή τυφλωθείς εἰς κρῖμα
ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου» (γ΄
: 2, 6).
Στόν
νεόκουρο μοναχό δέν πρέπει νά ἀνατίθενται
μοναστικά ἀξιώματα, ἐπειδή αὐτός
εὔκολα μπορεῖ νά κυριευθεῖ ἀπό τήν
ὑπερηφάνεια καί νά πέσει σέ παγίδα τοῦ
διαβόλου.
Ἡ
μυστική γνώση καί αἴσθηση τῆς πίστεως
διατηρεῖται μέ τήν καθαρότητα τῆς
συνειδήσεως.
«Ἐκκλησία
Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς
ἀληθείας» (γ΄
: 15).
Ἡ
Ἐκκλησία τοῦ ζωντανοῦ, Θεοῦ εἶναι
στύλος καί τό θεμέλιο τῆς ἀληθείας.
Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ὀνομάζεται ἐδῶ
ζωντανός, ἐπειδή ἐνεργεῖ. Ἐνεργεῖ σέ
ὅλους τούς πιστούς μέ τά θεῖα Μυστήρια.
Ἐνεργεῖ ξεχωριστά στούς ἐκλεκτούς
Του ὄχι μόνο μέ τά Μυστήρια ἀλλά καί
μέ ποικίλα ἐμφανή χαρίσματα. Ἔτσι
ἀποδεικνύεται πώς ἡ Ἀνατολική Ἐκκλησία
κατέχει σταθερά καί ἀμετάπτωτα τήν
ἀλήθεια.
