Το καλοκαίρι
τού 1965, όσοι έρχονταν στο στάρετς Ιωσήφ πρόσεξαν πώς τον βοηθούσε μια ταπεινή
και φιλόπονη κοπέλα. Την ώρα τού αγιασμού η Νάντιεζντα - αυτό ήταν το όνομά της
- επέμενε να βοηθάει το στάρετς, να φέρνει το νερό ν’ ανάβει τά
κεριά και το λιβάνι.
Μια φορά, έπειτα από κάποια ακολουθία, διηγήθηκε την ιστορία της. Η Νάντιεζντα είχε έρθει στην Ιαλόβιτσα από το Μαγκαντάν, όπου εργαζόταν ως νοσοκόμα. Στα είκοσι της χρόνια κάποιος νεαρός τη ζήτησε σε γάμο κι εκείνη αρνήθηκε. Φαίνεται πώς η μητέρα του νεαρού από αντίδραση της έκανε μάγια για να μην ξαναπαντρευτεί. Στην εργασία της ήταν υποχρεωμένοι να υπομένουν την «ασθένειά» της, πού εμφανιζόταν περιοδικά.
Μια φορά, έπειτα από κάποια ακολουθία, διηγήθηκε την ιστορία της. Η Νάντιεζντα είχε έρθει στην Ιαλόβιτσα από το Μαγκαντάν, όπου εργαζόταν ως νοσοκόμα. Στα είκοσι της χρόνια κάποιος νεαρός τη ζήτησε σε γάμο κι εκείνη αρνήθηκε. Φαίνεται πώς η μητέρα του νεαρού από αντίδραση της έκανε μάγια για να μην ξαναπαντρευτεί. Στην εργασία της ήταν υποχρεωμένοι να υπομένουν την «ασθένειά» της, πού εμφανιζόταν περιοδικά.