Ο Μέγας Βασίλειος στο
λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών
ο Θεό», μας λέγει:
«…Κάθε
κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι
αμαρτίες· κακά
δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο
σώμα, όπως είναι
οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος,
η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές
ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα
οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς
το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός
Κύριος. Ο Οποίος
αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον
μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να
καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού.
Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς που
συμφέρει να είναι το σώμα τους δεμένο
με τις αρρώστιες, παρά να είναι ελεύθερο
για ν’ αμαρτάνει. Παίρνει με θάνατο
εκείνους, που τους συμφέρει ο θάνατος
παρά η παράταση της ζωής. Επίσης,
προκειμένου να σταματήσει ο Θεός τις
εκτεταμένες αμαρτίες, φέρει πείνα ,
ξηρασίες, κατακλυσμιαίες
βροχές , που αποτελούν μάστιγες κοινές
πόλεων και ολοκλήρων εθνών…»
Αλλού πάλιν ο Μέγας
Βασίλειος μας λέγει τα εξής:
