Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, μπροστά στόν τέταρτο
μακαρισμό τοῦ Χριστοῦ
μας, πού ἀναφέρεται στή μεγάλη ἀρετή τῆς δικαιοσύνης. Λέει: «μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ
χορτασθήσονται»[1], δηλαδή εὐτυχισμένοι εἶναι αὐτοί πού
πεινοῦν καί διψοῦν γιά τή δικαιοσύνη , γιατί αὐτοί θά χορτάσουν.
Θά πρέπει ὅμως νά ντρεπόμαστε ἐμεῖς
οἱ ἄνθρωποι ὅταν μιλᾶμε γιά δικαιοσύνη, διότι, ἁπλούστατα, δικαιοσύνη
ἐπάνω στή γῆ δέν ὑπάρχει. Γι’ αὐτό ὁ Θεός συνιστᾶ καί λέει διά τοῦ προφήτου
Ἡσαΐου: «δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες
ἐπὶ τῆς γῆς»[2], μάθετε νά εἶστε δίκαιοι, ὅλοι ἐσεῖς πού κατοικεῖτε
ἐπάνω στή γῆ, ὄχι βέβαια μόνο στή γῆ τοῦ Ἰσραήλ,
ἀλλά σέ ὅλη τήν οἰκουμένη.
Ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο τόσο πείνασε
καί δίψασε ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι ἡ δικαιοσύνη, τόσο σέ μικρή κλίμακα, ὅπως
στίς σχέσεις ἀνάμεσα σέ δύο ἀνθρώπους, ὅσο καί σέ μεγαλύτερη κλίμακα, ὅπως
στίς σχέσεις ἀνάμεσα σέ δύο ἤ καί περισσότερους λαούς.