Σε μία πολιτισμένη
και ευνομούμενη κοινωνία θεωρείται αυτονόητο οι υπεύθυνοι άρχοντές της
να νομοθετούν υπέρ του φυσιολογικού και αγαθού και εναντίον του παρά
φύσιν και βλαβερού. Η διαχρονικά αναντίρρητη αυτή αρχή
ανατρέπεται εκ βάθρων στην περίπτωση του λεγομένου «συμφώνου ελεύθερης
συμβίωσης». Το νομοθέτημα αυτό στην ουσία του δεν είναι τίποτε άλλο από
μία υπεραπλουστευμένη καὶ πρὸς τὸ χείρον τείνουσα μορφή του γνωστού
νομοθετήματος για τον πολιτικό γάμο, εφ όσον αντιμετωπίζει την συμβίωση
με απόλυτη αδιαφορία για τον Θεό, τον δημιουργό του ανθρώπου, αρνείται
τον μυστηριακό της χαρακτήρα, ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση της
ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής σχέσεως και διευκολύνει ακόμη περισσότερο
την διάλυση της οικογενείας στην αποδεκτή για αιώνες
μορφή της.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_822.html