Η
ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ.
Ό
λόγος της παρηγορητικός για την μεγάλη Αγάπη τού Θεού και την συμπάθεια Του στο
αμαρτωλό πλάσμα που μετανοεί, αλλά και αυστηρός συνάμα, για την μεγάλη ευθύνη
πού έχει ό κάθε άνθρωπος, πού υποκύπτει, χωρίς να αντιστέκεται στα έργα τού
διαβόλου. Γράφει με πολύ πόνο σε κάποιο παιδί πού παραστράτησε στην ζωή του:
Πήρα
το γράμμα σου και το πώς αισθάνθηκα διαβάζοντας το, δεν μπορώ να σου το
περιγράφω. Έμεινα άναυδη εκ των γραφόμενων σου. Η λύπη μου δεν περιγράφεται.
Ένιωσα έναν πόνο στην καρδία μου, που είπα, δεν θα αντέξω. Είπα να σου γράψω. Τίνα
σου γράψω; Τά είπαμε πολλάκις, χιλιάκις.
'Εφάνης
πολύ αδύνατος, ενώ εχομεν Θεόν παντοδύναμο, δυνάμενο συμπαθήσαι ταις άσθενείαις
ημών. Μία προσπάθεια σου λείπει και δεν την κάνεις να γλυτώσεις από τά χέρια
τον πειρασμού. Δεν αναζητάς την βοήθεια τον Θεού, δεν πιστεύεις πώς είναι κοντά
στον καθένα μας. Έμεινες έρμαιο τού σατανά, και έσκοτίστης τόσον πολύ, πού παραδόθηκες
στα χέρια του.
