Ἀπόστολος: ( Β΄ Θεσ. α΄ 10 - β΄ 2)
Β Θεσ. 1,10 ὅταν ἔλθῃ
ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ
θαυμασθῆναι ἐν πᾶσι τοῖς πιστεύσασιν, ὅτι ἐπιστεύθη
τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφ᾿ ὑμᾶς, ἐν
τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
Β Θεσ. 1,10 όταν θα έλθη να δοξασθή μαζή με όλους τους αγίους του
και να θαυμασθή ανάμεσα εις όλους όσοι επίστευσαν εις αυτόν. Και τούτο, διότι
έγινε πιστευτόν και παραδεκτόν από αυτούς το κήρυγμά μας και η μαρτυρία μας
περί του Ιησού Χριστού, αυτή ακριβώς που εδώκαμεν και εις σας. Και αυτή η δόξα
και μακαριότης των αγίων θα πραγματοποιηθή κατά την μεγάλην και επίσημον
εκείνην ημέραν.
Β Θεσ. 1,11 εἰς ὃ καὶ
προσευχόμεθα πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἵνα ὑμᾶς ἀξιώσῃ
τῆς κλήσεως ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ πληρώσῃ πᾶσαν
εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καὶ ἔργον πίστεως ἐν δυνάμει,
Β Θεσ. 1,11 Δι' αυτό δε και προσευχόμεθα πάντοτε για σας, να σας
αναδείξη ο Θεός μας αξίους της υψηλής κλήσεως και να εκπληρώση με την δύναμίν
του κάθε καλήν διάθεσιν της καρδίας σας προς το αγαθόν και καλόν έργον, που
εμπνέει και καρποφορεί η πίστις,
Β Θεσ. 1,12 ὅπως ἐνδοξασθῇ
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
ἐν ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ἐν αὐτῷ,
κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ
Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Β Θεσ. 1,12 δια να δοξασθή μεταξύ σας με τα καλά αυτά έργα σας το
όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να δοξασθήτε δε και σεις δι' αυτού,
σύμφωνα με την χάριν του Θεού μας και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Β Θεσ. 2,1 Ἐρωτῶμεν δὲ
ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ
Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν
ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾿ αὐτόν,
Β Θεσ. 2,1 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, ως προς την Δευτέραν
Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της συγκεντρώσεως ημών πλησίον του,
Β Θεσ. 2,2 εἰς τὸ μὴ
ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς
μήτε θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿
ἐπιστολῆς ὡς δι᾿ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν
ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
Β Θεσ. 2,2 να μη συναρπασθήτε ταχέως και σαλευθήτε από την
λογικήν και αντικειμενικήν σκέψιν του νου σας ούτε να ταράσσεσθε και ανησυχήτε
ούτε από προφητικόν τάχα χάρισμα του πνεύματος, ούτε από λόγον ούτε από
επιστολήν, δια τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι τάχα προέρχονται
από ημάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμεν τάχα ημείς, ότι έχει φθάσει η
ημέρα του Χριστού.
Λουκ.
14,25 Συνεπορεύοντο δὲ αὐτῷ
ὄχλοι πολλοί. καὶ στραφεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς·
Λουκ. 14,25 Μαζή δε με αυτόν επήγαιναν και πλήθη λαού. Εστράφη τότε
προς αυτούς και τους είπε·
Λουκ.
14,26 εἴ τις ἔρχεται
πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ
τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ
τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ
καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς
εἶναι.
Λουκ. 14,26 “εάν κανείς έρχεται προς εμέ, δια να γίνη οπαδός μου,
και δεν απαρνήται τον πατέρα του και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα
και τους αδελφούς και τας αδελφάς, εφ' όσον αυτοί του είναι πρόσκομμα εις την
νέαν ζωήν του, ακόμη δε δεν απαρνήται και την ζωήν του, όταν η ανάγκη επιβάλη
να την θυσιάση, αυτός δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου.
Λουκ.
14,27 καὶ ὅστις οὐ
βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω
μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.
Λουκ. 14,27 Και εκείνος που δεν βαστάζει επάνω του τον σταυρόν του
και δεν έρχεται κοντά μου, δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου.
Λουκ.
14,28 τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν,
θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι, οὐχὶ πρῶτον καθίσας
ψηφίζει τὴν δαπάνην, εἰ ἔχει τὰ πρὸς ἀπαρτισμόν;
Λουκ. 14,28 Πριν γίνετε μαθηταί μου εξετάσατε καλά αν μπορήτε να με
ακολουθήσετε όπως εγώ θέλω. Διότι ποιός από σας, όταν θέλη να κτίση ένα πύργον,
δεν θα καθίση πρώτον να προϋπολογίση την δαπάνην, εάν έχη δηλαδή τα χρήματα δια
την ολοκλήρωσιν του έργου;
Λουκ.
14,29 ἵνα μήποτε, θέντος αὐτοῦ
θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύσαντος ἐκτελέσαι, πάντες οἱ
θεωροῦντες ἄρξωνται αὐτῷ ἐμπαίζειν,
Λουκ. 14,29 Και τούτο θα το κάμη, μήπως τυχόν βάλη θεμέλια και δεν
ημπορέση ν' αποπερατώση τον πύργον, οπότε όλοι όσοι βλέπουν ατελές το έργον
του, θα αρχίσουν να τον εμπαίζουν
Λουκ.
14,30 λέγοντες ὅτι οὗτος
ὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν
ἐκτελέσαι;
Λουκ. 14,30 και να λέγουν ότι αυτός ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή
και δεν ημπόρεσε να τελειώση το έργον του.
Λουκ.
14,31 ἢ τίς βασιλεύς,
πορευόμενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βασιλεῖ εἰς πόλεμον,
οὐχὶ πρῶτον καθίσας βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν
δέκα χιλιάσιν ἀπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ
ἐπ᾿ αὐτόν;
Λουκ. 14,31 Η ποιός βασιλεύς, που πηγαίνει να συμπλακή και να
πολεμήση εναντίον άλλου βασιλέως, δεν θα καθίση πρώτον να σκεφθή, εάν έχη την
δύναμιν με δέκα χιλιάδες στρατιώτας να απαντήση και αποκρούση εκείνον, που
έρχεται εναντίον του με εικόσι χιλιάδας;
Λουκ.
14,32 εἰ δὲ μήγε, ἔτι
πόῤῥω αὐτοῦ ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας ἐρωτᾷ
τὰ πρὸς εἰρήνην.
Λουκ. 14,32 Ει δ' άλλως ενώ ακόμη είναι μακράν αυτός ο Βασιλεύς,
στέλνει πρεσβευτάς και ζητεί να διαπραγματευθούν δια την ειρήνην.
Λουκ.
14,33 οὕτως οὖν πᾶς
ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς
ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.
Λουκ. 14,33 Ετσι λοιπόν και καθένας από σας, ο οποίος δεν
απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του και δεν κόπτει δια το όνομά μου κάθε δεσμόν,
που υπάρχει φόβος να τον κρατήση μακρυά από εμέ, δεν ημπορεί να είναι μαθητής
μου.
Λουκ.
14,34 Καλὸν τὸ ἅλας·
ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν
τίνι ἀρτυθήσεται;
Λουκ. 14,34 Το άλατι είναι καλόν και ωφέλιμον δια τον άνθρωπον·
κάθε μαθητής μου καλείται να γίνη πνευματικό άλατι μέσα εις την κοινωνίαν. Εάν
όμως το άλατι χάση την δύναμιν του, τότε με τι είναι δίνατόν να αρτυθή αυτό,
ώστε να γίνη πάλι καλό και ωφέλιμον;
Λουκ.
14,35 οὔτε εἰς γῆν
οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν· ἔξω
βάλλουσιν αὐτό. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Λουκ. 14,35 Ούτε σαν χώμα δεν είναι κατάλληλον να ριφθή εις την γην
ούτε βέβαια σαν λίπασμα στο χωράφι. Το ρίπτουν έξω ως εντελώς άχρηστον. Εκείνος
που έχει αυτιά πνευματικά δια να ακούη, ας ακούση, ας εννοήση και ας δεχθή αυτά
που λέγω.
