Γιά
τόν γυμνισμό
...Νομίζω
ὅτι δέν εἴμαστε μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια
ἄν ποῦμε ὅτι καί οἱ σημερινοί γυμνισταί
εἶναι ἕνα εἶδος δαιμονισμένων ἀνθρώπων,
πού τό δαιμόνιο τοῦ γυμνισμοῦ δέν τούς
ἀφήνει νά ἠσυχάσουν. Κι ὅπως τά βόδια
τό καλοκαίρι τά πιάνει ἡ μῦγα, ὁ τάβανος,
καί δέν μποροῦν νά ἡσυχάσουν τά
δυστυχισμένα, ἀλλά τρέχουν σάν
δαιμονισμένα, ἔτσι καί οἱ ἄνρωποι,
νέοι καί νέες, πού τούς ἔχει πιάσει ἡ
μῦγα αὐτή τῆς γύμνιας, δέν ἡσυχάζουν.
Τό δαιμόνιο τούς φωνάζει συνεχῶς:
Γδυθῆτε
στά μικτά λουτρά.
Γδυθῆτε
στούς χορούς καί στά πάρτυ.
Γδυθῆτε
στά νυκτερινά κέντρα.
Γθυθῆτε
στίς γυμναστικές ἐπιδείξεις.
Γδυθῆτε
σέ παρελάσεις.
Γδυθῆτε
καί μέσα στήν Ἐκκλησία.
Γδυθῆτε
τώρα τελείως γδυθῆτε καί τρέχετε στούς
δρόμους.
Τί
διαφέρουν, παρακαλῶ, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί
ἀπό τόν δαιμονιζόμενο τοῦ Εὐαγγελίου;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_67.html