ΟΜΙΛΙΑ
ΚΑ΄
Γέροντος
Ἐφραίμ
Φιλοθεΐτου
Ἀγαπητοί
μου χριστιανοί,
Θά
σᾶς παρακαλοῦσα νά εὐχηθῆτε, νά φωτίση
ὁ Θεός τό σκοπό μου, γιά νά μπορέσω νά
σᾶς μιλήσω δυό πράγματα τοῦ Θεοῦ, γιατί
χωρίς Θεία φώτισι κανείς δέν μπορεῖ νά
ὁμιλῆ σωστά. Σπουδάζουν οἱ ἄνθρωποι
καί γνωρίζουν νά μιλοῦν ρητορικά καί
συστηματικά. Ἐμεῖς οἱ ταπεινοί μοναχοί
δέν ξέρουμε αὐτήν τήν γλῶσσα. Ἐπικαλούμεθα
τήν Θεία φώτισι, κατ᾿ εὐθεῖαν νά ἔλθη
ἀπό πάνω γιά νά μιλήσουμε καί γιά νά
μπῆ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μέσα στίς ψυχές
τῶν ἀνθρώπων πού θά τόν ἀκούσουν.
Θά
μιλήσουμε
γιά
τήν
ὕψιστη
ἀρετή
τῆς
ἐλεημοσύνης·
γιατί
ὁ
Θεός
εἶναι
ἐλεήμων,
οἰκτίρμων,
μακρόθυμος
καί
μετανοῶν
«ἐπί
κακίαις
ἀνθρώπων».
Ἡ
ἐλεημοσύνη
Του
δέν
ἔχει
ὅρια,
ὅπως
καί
ἡ
φύσις
Του.
Ἀκατάληπτος
ὁ
Θεός,
ἀκατάληπτη
κι
ἀσύλληπτη
καί
ἡ
ἐλεημοσύνη
Του.
Αὐτό
ἀποδεικνύεται,
ἄλλωστε,
ἀπό
τό
ὅτι
ἀκόμη
μέχρι
σήμερα
στεκόμεθα
καί
δέν
ἔχουμε
τιμωρηθῆ
πέρα
γιά
πέρα
γιά
τίς
πολλές
ἁμαρτίες
μας.
Μᾶς
κάνει
ὁ
Θεός
ἀκόμη
ἔλεος.