Τό
Εὐαγγέλιο1,
ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀναφέρει ἕνα
σπαρακτικό παράδειγμα ἑνός δαιμονισμένου.
Γυρνοῦσε
στήν ἔρημο καί στούς τάφους ἀγριεμένος,
ξεσχισμένος, γυμνός.
Ὁ
φόβος καί ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς.
Ὅταν
ὅμως κάποτε πέρασε ἀπό τό μέρος ἐκεῖνο
ὁ Ἰησοῦς ἔτρεξε κοντά του μέ φρίκη
καί τόν παρακάλεσαν τά δαιμόνια πού
ἦταν μέσα του νά τούς ἐπιτρέψει νά
μποῦν στούς χοίρους. Καί ὁ Κύριος τούς
ἐπέτρεψε. Καί τότε ὅρμησε τό κοπάδι σέ
μιά λίμνη καί πνίγηκαν ὅλοι οἱ χοῖροι.
Μόλις ὅμως οἱ δαίμονες ἔφυγαν ἀπό τόν
ἄνθρωπο, ἐκεῖνος συνῆλθε, γαλήνεψε,
ντύθηκε καί κάθισε κοντά στόν Χριστό.
Καί
τό συμπέρασμα:
