...Κάτω
ἀπό
τά
ἄστρα
καί
πάνω ἀπό τά ἄστρα, ἀγαπητοί μου, δέν
ὑπάρχει ἄλλος πού μπορεῖ νά μᾶς σώσῃ
παρά μόνο ὁ Χριστός. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι
μηδέν, ἕνα πελώριο μηδενικό. Ὅ,τι νά
πῇς, ὅπου νά πᾶς, ὅ,τι νά φανταστῆς,
ὅ,τι ν᾿ ἀγαπήσῃς, ὅ,τι νά λατρεύσῃς,
ὅλα σέ διαψεύδουν, ὅλα σέ ἀπογοητεύουν.
Ἕνας μόνο δέν διαψεύδει καί δέν
ἀπογοητεύει· ὁ Χριστός. Αὐτός λοιπόν
μᾶς καλεῖ. Μᾶς καλεῖ σάν τή μάνα, ὅπως
ἡ κλῶσσα καλεῖ τά πουλιά της μέ στοργική
φωνή.
Ὁ
Χριστός μᾶς λέει·
Ἔλα,
παιδί μου, κοντά μου, ἔλα στήν Ἐκκλησία
μου.
Ἄν
πεινᾷς, Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἄρτος τοῦ οὐρανοῦ,
τό οὐράνιο ψωμί.
Ἄν
διψᾷς, Ἐγώ εἶμαι τό Ὕδωρ τό ζῶν, τό
κρυστάλλινο νερό.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_273.html