Ἰδοὺ τώρα καὶ ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔλαβε ὁ προβληματιζόμενος Ψαλμωδὸς γιὰ
τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ δοκίμαζε βλέποντας τοὺς ἀσεβεῖς νὰ εὐτυχοῦν. Μέσα στὸ «ἁγιαστήριον
τοῦ Θεοῦ», τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ μπῆκε, φωτίστηκε. Εἶδε σὲ ὅραμα τὰ μέλλοντα ὡς
γεγονότα. Γράφει: Τώρα βέβαια οἱ ἀσεβεῖς εὐτυχοῦν. Ἀλλὰ γιὰ τὶς δολιότητές τους
τοὺς ἐπεφύλαξες, Κύριε, συμφορές· τοὺς γκρεμοτσάκισες γιὰ τὴν ἔπαρσή τους καὶ
τοὺς σώριασες σὲ ἐρείπια (Ψαλ. οβ΄ [72] 18). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ βαδίζουν σὲ
δρόμους ὀλισθηρούς. Ἡ εὐτυχία τους δὲν ἔχει σταθερὴ βάση, διότι δὲν στηρίζεται
στὴν εὔνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὥστε ἡ λάμψη καὶ ὁ πλοῦτος τῶν ἁμαρτωλῶν πλουσίων εἶναι ἐφήμερα. Ἡ δὲ
καταστροφή τους εἶναι βέβαιη, ἔρχεται ξαφνικὰ καὶ εἶναι πολὺ μεγάλη. Ἀνθίζουν
προσωρινά, ἀλλὰ καταστρέφονται ξαφνικὰ καὶ γιὰ πάντα. Διερωτᾶται ὁ Ψαλμωδός:
«Πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα;». Καὶ ἀπαντᾶ: «Ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν
αὐτῶν» (στίχ. 19). Πῶς ἐρημώθηκαν μέσα σὲ μιὰ στιγμή; Ἐξαφανίστηκαν καὶ χάθηκαν
γιὰ τὶς πολλές τους ἁμαρτίες!
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/6_22.html