ΟΜΙΛΙΑ
2η
π.
Ἀθανασίου
Μυτιληναίου
“Λόγοι
Ἀφυπνίσεως”
Ὁ
Χριστιανός δέν εἶναι πατριδολάτρης,
γιατί
«τοῦ
Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς».
Τρίτο.
«Πᾶσα
ξένη πατρίς ἐστιν αὐτῶν, καί πᾶσα
πατρίς ξένη»1.
Μάλιστα ὅ,τι σᾶς διαβάζω τώρα, ἀλλά
καί κάποια ἄλλα παρακάτω πού θά ποῦμε,
χωρίς ἀνάλυση, ἔχουμε μία ποιητικότητα,
μία ἄφθαστη λογοτεχνική ἀξία. Τό λέγω
ἔτσι, ἐν παρόδῳ. Κάθε
ξένος τόπος εἶναι πατρίδα τους,
λέει, καί
κάθε πατρίδα γι᾿ αὐτούς εἶναι ξένη.
Δηλαδή
δέν παύουν νά ἀγαποῦν τήν δική τους
τήν πατρίδα οἱ Χριστιανοί· ὅμως ὅπως
σᾶς εἶπα, ἄν ὑπάρξει κάποιος λόγος,
κάποια ἀνάγκη οἰκονομική, κάποτε καί
θρησκευτική, μποροῦν νά ἐκπατρισθοῦν,
νά πᾶνε σ᾿ ἄλλον τόπο. Ὅμως ὅπου καί
νά πᾶνε, βολεύονται, γιατί θεωροῦν ὡς
πατρίδα τους αὐτόν τόν νέο τόπο· ἀλλά
καί ὅταν μένουν στήν πατρίδα τους,
αἰσθάνονται ὅτι μπορεῖ νά φύγουν·
συνεπῶς ζοῦν μέ τό αἴσθημα ὅτι εἶναι
ξένοι.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_232.html
