Ἀποσπάσματα
ἀπὸ τὴν «Χριστιανική Σπίθα», ἀρ. φυλ.
226, Απρίλιος 1960
«Νὰ
καταστραφοῦν, ναὶ νὰ καταστραφοῦν τὰ
σατανικὰ ἐργοστάσια, ἀπὸ τὰ ὁποία
προωθοῦνται διεφθαρμένοι κληρικοί.
Καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ποὺ ἐν γνώσει τῆς
ἠθικῆς ἀθλιότητος των προβαίνουν
εἰς τὴν χειροτονία των νὰ είσαχθοῦν
ἀμέσως εἰς δίκη καὶ νὰ καθαιρεθοῦν·
Ἔτσι οἱ χεῖρες τῶν ἄλλων ἀρχιερέων
θα τρέμουν γιὰ κάθε νέα χειροτονία.
Νὰ
μὴ γίνεται οὐδεμία χειροτονία ἐπισκόπου,
ἐὰν προηγουμένως ὁ εὐσεβὴς λαὸς κάθε
μητροπόλεως διὰ σώματος ἐκλεκτόρων
(300-400) Ὅπως στὴν Κύπρο δὲν προτείνη τὸν
κατά τὴν κρίσιν αὐτοῦ ἄξιον πρὸς
διαποίμανσην τῆς λογικῆς ποίμνης. Τὸ
«ψήφω κλήρου καὶ λαοῦ» πρέπει νὰ
ἐπανέλθη εἰς τὴν ζωὴν τῆς συγχρόνου
Ἐκκλησίας, για νὰ μὴν εἶναι οἱ
δεσποτικοὶ θρόνοι τὰ ἔπαθλα ἀρριβιστῶν
ὑποψηφίων, οἱ ὁποῖοι νικοῦν τοὺς
ἄλλους εἰς τοὺς αἰσχροὺς ἀγῶνας τῆς
κολακείας καὶ παντοειδῶν περιποιήσεων
πρὸς τοὺς ἰσχυροὺς τῆς Ἐκκλησίας
παράγοντες (Ἴδε
ἀνάπτυξιν τοῦ θέματος εἰς ἡμέτερον
βιβλίον «Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα ἐκκλησία»
Ἀθῆναι 1954 σελ. 91-101).
