Ἡ ὀρθή πίστη ὅταν υἱοθετηθεῖ, γεννᾶ, στήν
συνέχεια, τήν τέλεια ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἀρετή, πού χαρακτηρίζει τήν ὀρθόδοξη
πνευματική ζωή. Παρατηρεῖ τό χρυσοῦν στόμα τῆς Ἐκκλησίας: «Ἀπό δέ πίστεως εἰλικρινοῦς,
ἡ ἀγάπη τίκτεται»[25].
Γιά τήν παραμονή στήν εὐσέβεια καί τήν διαφύλαξη τοῦ
θεμελίου της, πού εἶναι ἡ πίστη, εἶναι ἀναγκαῖα τά
καθημερινά καλά ἔργα τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης[26]. Αὐτά
τά, ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι εἰργασμένα»[27] ἔργα, ὁ
ὀρθόδοξος βίος, εἶναι ἡ προϋπόθεση καί ὁ τροφοδότης γιά τήν ὀρθή πίστη καί τήν
εὐσέβεια[28].
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ ἄνθρωπος πλανᾶται, χάνει τήν
ἀλήθεια, καταντᾶ ἀσεβής καί ὁδηγεῖται στήν ἀπώλεια[29] εἴτε
λόγω διεφθαρμένης πίστεως, εἴτε λόγῳ διεφθαρμένης ζωῆς. http://hristospanagia3.blogspot.gr