Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΕΤΗ
(Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου)
Ἀδελφοί
μου, θέλω νά σᾶς μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν
ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, καί ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν
ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά σιωπήσω, γιατί δέν τολμῶ νά σηκώσω τά
μάτια μου καί ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο ἀνθρώπου.
Ἡ συνείδησή μου μέ
κατακρίνει, καί μέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός σας.
Λυπᾶμαι πού προκρίθηκα νά ὁδηγῶ ἐσᾶς ἐγώ ὁ ταπεινός, ἐγώ πού εἶμαι
κατώτερος ἀπ’ ὅλους σας καί δέν ἔχω λόγο «μεμαρτυρημένο» ἀπό τίς πράξεις
μου καί τήν πολιτεία μου.
Γνωρίζω καλά πώς ὁ Κύριος
δέν μακαρίζει ὅποιον διδάσκει μόνο, μά ὅποιον ἐφαρμόζει πρῶτα τίς
ἐντολές Του καί ὕστερα διδάσκει. «Ὁ ποιήσας καί διδάξας» λέγει, «μέγας
κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Γιατί μόνον ὅσοι ἀκοῦνε ἕνα
τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιοῦνται νά τόν μιμηθοῦν.
