π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η αγιοκατάταξη του όντως συγχρόνου Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο
στις 13 Ιανουαρίου 2015, έγινε αφορμή να φέρω στη μνήμη μου την πρώτη
συνάντησή μου μαζί του. Μια συνάντηση που κατέληξε σε σύγκρουση.
Ήταν καλοκαίρι του 1975, όταν μαζί με συμφοιτητές μου επισκεφτόμουν το
Άγιο Όρος. Όχι για τουρισμό ούτε για περιέργεια. Όσοι πήγαιναν τότε στο
Άγιο Όρος στην πραγματικότητα αναζητούσαν το κάτι άλλο, το διαφορετικό,
από ό,τι η θεολογία και η περιρρέουσα θρησκευτική ατμόσφαιρα πρόσφερε.
Χωρίς να γνωρίζω τι είναι αγιότητα, τι σημαίνει Παράδοση ως τρόπος ζωής
και πώς ο Μοναχισμός μπορούσε να δείχνει ζώντα Θεό.
Μετά τη Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα με ηγούμενο τον π.
Βασίλειο Γοντικάκη, μαζευτήκαμε οι προσκυνητές, περισσότεροι φοιτητές,
στην κληματαριά της Μονής. Επίκεντρο της αυθόρμητης σύναξης ο π.
Παΐσιος. Άρχισε να μιλά για εκκλησιαστικές εφημερίδες που δημοσιεύουν
πραγματικές ή φανταστικές παρατυπίες και σκάνδαλα Ιεραρχών της
Εκκλησίας. Στιγμάτισε το γεγονός ως αντι-εκκλησιαστική διάθεση.
