Αν όλα τα βουνά μετακινούνταν προς το μέρος σου, θα μπορούσες μήπως
να τα σπρώξεις πίσω με τα ίδια σου τα χέρια; Όχι, δεν θα μπορούσες. Αν η
σκοτεινή άβυσσος όλων των μυστηρίων του ουρανού και της γης έπεφτε
καταπάνω στο κεράκι της δίκης σου γνώσης, μήπως εσύ θα μπορούσες τότε
με τη δική σου γνώση να φωτίσεις το σκοτάδι; Πόσο μάλλον, όχι! Μην
στηρίζεσαι στη δική σου φρόνηση: το μεγαλύτερο μέρος της ευπαθούς και
αλλοιώσιμης ουσίας, που εσύ ονομάζεις διάνοια, δεν είναι τίποτε
περισσότερο από γη και σποδός, δηλ. χώμα και στάχτη, στο τέλος.
Ω! άνθρωπε, μη στηρίζεσαι στη δική σου διάνοια διότι είναι ένας
δρόμος επάνω στον οποίο κινείται βιαστικά ένας ολόκληρος όχλος- ένας
πεινασμένος, διψασμένος, ετερόκλητος και φιλοπερίεργος όχλος ποικίλων
αισθητηριακών εντυπώσεων.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_80.html#more