"Ὅταν κάνουμε τά δικά μας θελήματα καί δέν ψάχνουμε νά βροῦμε τί θέλει ὁ Θεός πραγματικά στήν κάθε στιγμή, αὐτό κάνουμε. Τοῦ λέμε: «Τώρα κάθησε στήν ἄκρη. Τώρα θά κάνω ΕΓΩ. Θά πῶ ΕΓΩ. Δέν μ' ἐνδιαφέρει, τί λές Ἐσύ...».
Τόν διαγράφουμε τόν Θεό. Βάζουμε τήν λογική μας, τό θέλημά μας, μπροστά καί πάνω ἀπό τό θέλημά Του. Ἐνῶ ἡ καλλίτερη ἐπιλογή γιά μᾶς σέ κάθε περίσταση εἶναι πάντα τό δικό Του θέλημα, πολλές φορές ἐμεῖς θέλουμε νά γίνει τό δικό μας...
Δέν εἶναι ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς «κάψει», διότι θέλει. Μόνοι μας «καιγόμαστε», μένουμε τυφλοί δηλαδή, ὅσο δέν προχωρᾶμε στήν μετάνοια καί στήν κάθαρση. Δέν βλέπουμε τό Φῶς, δέν βλέπουμε τόν Θεό, μένουμε ἀθεράπευτοι ".
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Συνεχίζεται...
Ἀπό τό βιβλίο: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ", Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, σελ. 44-45
http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη γιά τήν ἄδεια
δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
