«Στόν νεωκόρο Ντράγκαν Μ., πού μερικές φορές αἰσθάνεται ὡς ἄλλος ἄνθρωπος.»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Γράφεις πώς μερικές φορές αἰσθάνεσαι ὡς νέος ἄνθρωπος ἀναγεννημένος καί μεταμορφωμένος. Αὐτό σοῦ συμβαίνει συνήθως τήν ὥρα τῆς προσευχῆς κατά τήν ἑσπερινή ἡσυχία. Σάν νά χάνεται αὐτός ὁ κόσμος γιά σένα, διακόπτεται κάθε σκέψη περί τοῦ κόσμου, περί τῶν ἀνθρώπων, περί τῶν πραγμάτων, περί τῶν σωμάτων. Μία ἀσυνήθιστη εἰρήνη διαχέεται στήν ψυχή σου. Βλέπεις κάποιο φῶς μέσα σου καί αἰσθάνεσαι ἀνείπωτη χαρά. Μέσα σ᾿ ὅλα αὐτά ἀναδύεται μία παράξενη εὐωδία πού δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ καμία μυρωδιά πάνω στή γῆ. Ὅταν ὅλο αὐτό ἀρχίζει νά συρρικνώνεται καί βαθμιαῖα, ὅπως τό οὐράνιο τόξο ἐξαφανίζεται ἀπό τά μάτια, σέ καταλαμβάνει θλίψη γιατί αὐτό δέν διήρκησε περισσότερο, χωρίς διακοπή, χωρίς παύση, χρόνια, αἰῶνες καί σ᾿ ὅλη τήν αἰωνιότητα. Καί ρωτᾶς τί μπορεῖ νά εἶναι αὐτό;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_686.html