Το
να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις, εφ’ όσον
και αν μία ημέρα εστίν η ζωή του ανθρώπου επί της γης, έγκειται η
διάνοια αυτού επί τα πονηρά εκ γεννήσεως αυτού, αλλά το να πέσωμεν και
να μείνωμεν εν τω πτώματι, τούτο ουχί ανθρώπινον.
Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον, αύτη εδόθη, ίνα θεραπεύη την
ψυχήν μετά το βάπτισμα, και εάν αύτη έλειπεν, σπανίως θα εσώζετο
άνθρωπος.