Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆςΤετάρτης 29 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιγ΄ 4-ιδ΄ 5):

4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπί­πτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσ­σαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 
12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. Διώκετε τὴν ἀγάπην· ζη­λοῦτε δὲ τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε. 2 ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποις λαλεῖ, ἀλλὰ τῷ Θεῷ· οὐδεὶς γὰρ ἀκούει, πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια· 3 ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώ­ποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν. 4 ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ, ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ. 5 θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε· μείζων γὰρ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν γλώσσαις, ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύῃ, ἵνα ἡ ἐκ­κλησία οἰκοδομὴν λάβῃ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

4 Ἐκεῖνος πού ἔχει ἀγάπη εἶναι μεγαλόψυχος, ἀνεκτικός καί μέ πλατιά καρδιά· γίνεται εὐεργετικός καί ὠφέλιμος. Ἐκεῖνος πού ἔχει ἀγάπη δέν φθονεῖ, δέν ξυπάζεται καί δέν φέρεται μέ ἀλαζονεία καί αὐθάδεια· δέν φουσκώνει ἀπό οἴηση καί ὑπερηφάνεια· 5 δέν κάνει τίποτε τό ἄσχημο, δέν ζητᾶ τά δικά του συμφέροντα, δέν ἐρεθίζεται ἀπό θυμό καί ὀργή, δέν σκέπτεται ποτέ κακό ἐναντίον τοῦ ἄλλου, οὔτε λογαριάζει τό κακό πού ἔπαθε ἀπ’ αὐτόν. 6 Δέν χαίρεται ὅταν βλέπει νά γίνεται κάτι ἄδικο, χαίρεται ὅμως ὅταν βλέπει τήν ἀλήθεια νά ἐπικρατεῖ. 7 Σκεπάζει ὅλες τίς ἐλλείψεις τοῦ ἄλλου καί δέν τόν διαπομπεύει γι’ αὐτές· σχηματίζει εὐνοϊκή πεποίθηση σέ ὅλα γι’ αὐτόν πού ἀγαπᾶ. Κι ὅταν βρίσκεται μπροστά σέ παρεκτροπές τοῦ ἄλλου, ἐλπίζει ὅτι ἀπ’ ὅλες αὐτές θά διορθωθεῖ· σ’ ὅλα δείχνει ὑπομονή γιά τόν συ­νάν­θρω­πό του. 8 Ἡ ἀγάπη δέν ξεπέφτει ποτέ, ἀλλά μένει πάντοτε ἀληθινή καί ἰσχυρή, ἀκόμη καί μετά τό θάνατό μας. Οἱ προ­φητεῖες πού ὑπάρχουν τώρα ὡς χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύ­ματος θά καταργηθοῦν· καί τά χαρίσματα τῶν γλωσ­­σῶν πού ὑπάρχουν, κι αὐτά θά παύσουν· καί ἡ γνώ­­­­­ση πού ὑπάρχει, θά καταργηθεῖ κι αὐτή. 9 Θά καταργηθοῦν ὅλα αὐτά στήν ἄλλη ζωή. Διότι τώρα ἕνα μέρος τῆς γνώσεως κατέχουμε καί ἕνα μέρος τῆς ἀλήθειας προφητεύουμε. Στή ζωή αὐτή ἡ γνώση μας εἶναι περιορισμένη, καί οἱ προφῆτες ἕνα μέρος μόνο τῶν μυστηρίων τῆς θείας σοφίας μᾶς ἀποκαλύπτουν. 10 Ὅταν ὅμως στήν ἄλλη ζωή ἔλθει τό τέλειο καί μᾶς δο­θεῖ ἡ τέλεια γνώση, τότε τό μερικό καί ἀτελές θά κα­ταρ­γηθεῖ. 11 Κι αὐτό πού σᾶς γράφω θά τό καταλάβετε καλύτερα μέ τό ἑξῆς παράδειγμα: Ὅταν ἤμουν νήπιο, ὡς νήπιο μιλοῦσα, ὡς νήπιο σκεφτόμουν, ὡς νήπιο ἔκρινα καί συλλογιζόμουν. Ὅταν ὅμως ἔγινα ἄνδρας, κατάργησα πλέον ἐκεῖνα τά νηπιώδη. Δέν μιλῶ πλέον σάν νήπιο· ἡ σκέψη μου καί ὁ συλλογισμός μου εἶναι τώρα ὥριμα. Ἀνάλογα μπορεῖτε νά σχηματίσετε κάποια ἰδέα γιά τή γνώση καί γενικότερα γιά τήν τελειότητα πού θά μᾶς δοθεῖ στήν ἄλλη ζωή. 12 Διότι τώρα βλέπουμε σάν μέσα ἀπό μεταλλικό καθρέφτη θαμπά καί μέ τόση ἀτέλεια, ὥστε νά μᾶς μένουν πολλά αἰνίγματα πού δέν μποροῦμε νά τά ἐξηγήσουμε. Τότε ὅμως θά δοῦμε φανερά καί καθαρά, διότι θά δοῦμε κατευθείαν πρόσωπο μέ πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ἕνα μέρος τῆς ἀλήθειας. Τότε ὅμως θά λάβω τόσο τέλεια γνώση, ὅσο τέλεια μέ γνώριζε ὁ παντογνώστης Κύριος, ὅταν ἐνεργοῦσε τήν ἐπιστροφή μου καί μέ καλοῦσε στό ἀποστολικό ἀξίωμα. 13 Αὐτά θά γίνουν στήν ἄλλη ζωή. Τώρα ὅμως στή ζωή αὐτή μένουν ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καί ἡ ἀγάπη. Αὐτά τά τρία. Καί μεγαλύτερη ἀπό αὐτά εἶναι ἡ ἀγάπη. Αφοῦ λοιπόν τόσο πολύ ὑπερέχει ἡ ἀγάπη, νά ἐπι­­διώκετε μέ ἐπιμονή νά τήν ἀποκτήσετε. Καί νά ἐπι­θυ­μεῖτε μέ ζῆλο τά πνευματικά χαρίσματα, καί περισσότερο τήν ἔμπνευση τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος, γιά νά διδάσκετε τούς πιστούς. 2 Τό προφητικό χάρισμα εἶναι ἀνώτερο ἀπό τό χάρισμα τῶν γλωσσῶν, πού πολλοί ἀπό σᾶς ζηλεύουν νά τό εἶχαν. Διότι ἐκεῖνος πού μιλάει γλῶσσες, δέν μιλάει σέ ἀνθρώπους ἀλλά στό Θεό. Καί δέν μιλάει στούς ἀν­θρώπους, διότι κανείς ἀπό ἐκείνους πού ἀκοῦνε δέν κα­ταλαβαίνει τί λέει αὐτός. Αὐτός λέει μυστηριώδεις ἀλή­θειες μέσα ἀπ’ τήν ψυχή του, πού διευθύνεται ἀπό τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 3 Ἐκεῖνος ὅμως πού προφητεύει, λέει στούς ἀνθρώπους λόγους πού στηρίζουν στήν πίστη καί προτρέπουν καί ἐνισχύουν στήν ἀρετή καί παρηγοροῦν στούς πειρασμούς. 4 Ἐκεῖνος πού χαρισματικά μιλάει γλῶσσες, αἰσθάνεται βέβαια τήν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία θερμαίνει καί ἐμπνέει τό ἐσωτερικό του· ἀλλά ἡ ἐπε­νέργεια αὐτή οἰκοδομεῖ μόνο τόν ἑαυτό του. Ἐκεῖνος ὅμως πού προφητεύει καί διδάσκει τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως, οἰκοδομεῖ ὁλόκληρη τή σύναξη τῶν πιστῶν. 5 Ἀφοῦ λοιπόν τό θέλετε ἐσεῖς, τό θέλω κι ἐγώ νά μιλᾶτε ὅλοι σας γλῶσσες· περισσότερο ὅμως θέλω νά προφητεύετε. Διότι ἀνώτερος ὡς πρός τήν ὠφέλεια πού προσφέρει στούς ἀδελφούς εἶναι ἐκεῖνος πού προφητεύει καί διδάσκει παρά ἐκεῖνος πού μιλάει γλῶσσες· ἐκτός ἐάν ὁ ἴδιος διερμηνεύει καί ἐξηγεῖ τά ὅσα λέει, ὥστε ἡ σύναξη τῶν πιστῶν νά κατανοεῖ αὐτά πού λέει, κι ἔτσι νά οἰκοδομεῖται καί νά ὠφελεῖται.

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. θ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. κ΄ 1-16):

1 Ομοία γάρ ἐστιν ἡ βασι­λεία τῶν οὐρανῶν ἀν­­θρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωῒ μισθώ­σασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμ­πελῶνα αὐτοῦ. 2 καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 3 καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην ὥ­­­­-ραν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς, 4 καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν. οἱ δὲ ἀπῆλθον. 5 πάλιν ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶ ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως. 6 περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥ­­­ραν ἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς, καὶ λέγει­ αὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅ­­­λην τὴν ἡμέραν ἀργοί; 7 λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε. 8 ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλε­σον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπό­δος αὐτοῖς τὸν μισθόν,­ ἀρ­ξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων. 9 καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀ­­­νὰ δηνάριον. 10 ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλείονα λήψονται, καὶ ἔλαβον καὶ αὐτοὶ ἀνὰ δηνάριον. 11 λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου 12 λέγοντες ὅτι οὗτοι οἱ ἔ­­σ­χατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν, καὶ ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς ἐποί­ησας τοῖς βαστάσασι τὸ βά­­­ρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύ­­­σωνα. 13 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν· ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σε· οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι; 14 ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε· θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναι ὡς καὶ σοί· 15 ἢ οὐκ ἔξεστί μοι ποιῆσαι ὃ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς; ἢ ὁ ὀ­­­φθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι; 16 Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχα­τοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔ­­­σχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Πολλοί τελευταῖοι θά γίνουν πρῶτοι, διότι οἱ ἀ­μοι­­­­­βές πού θά δοθοῦν στή βασιλεία τῶν οὐ­­­­­­­­­ρα­­­νῶν κι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο θά δοθοῦν μοι­­­­­­­­ά­­­ζουν μέ τίς πληρωμές πού ἔκανε κάποιος ἰδιοκτήτης ἀμπελιοῦ, ὁ ὁποῖος βγῆκε νωρίς τό πρωί γιά νά προσλάβει ἐργάτες στό ἀμπέλι του. 2 Κι ἀφοῦ συμφώνησε μέ τούς ἐργάτες νά τούς δώσει ὡς ἡμερομίσθιο ἀπό ἕνα δηνάριο, τούς ἔστειλε στό ἀμπέλι του. 3 Κι ὅταν βγῆκε στήν ἀγορά κατά τίς ἐννέα τό πρωί, εἶδε ἄλλους ἐργάτες νά στέκονται ἐκεῖ χωρίς ἐργασία 4 καί εἶπε καί σ’ ἐκείνους: Πηγαίνετε καί σεῖς στό ἀμπέλι μου, καί ὅ,τι εἶναι δίκαιο θά σᾶς τό δώσω. Καί πῆγαν. 5 Πάλι βγῆκε κατά τίς δώδεκα καί κατά τίς τρεῖς τό ἀπόγευμα κι ἔκανε τό ἴδιο. 6 Ὅταν βγῆκε καί κατά τίς πέντε τό ἀπόγευμα, βρῆκε ἄλλους πού στέκονταν χωρίς ἐργασία καί τούς λέει: Γιατί στέκεστε ἐδῶ ὅλη τήν ἡμέρα χωρίς ἐργασία; 7 Κι αὐτοί τοῦ λένε: Μένουμε ἄνεργοι, διότι κανείς δέν μᾶς προσέλαβε γιά ἐργασία. Τότε τούς λέει: Πηγαίνετε καί σεῖς στό ἀμπέλι μου καί ὅ,τι εἶναι δίκαιο γιά τόν κόπο σας θά τό πάρετε. 8 Κι ὅταν βράδιασε, λέει ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ στόν ἐπιστάτη του: Κάλεσε τούς ἐργάτες καί δῶσ’ τους τό καθορισμένο ἡμερομίσθιο, ἀρχίζοντας ἀπό τούς τελευταίους καί προχωρώντας μέχρι τούς πρώτους. 9 Κι ἀφοῦ ἦλθαν ἐκεῖνοι πού ἔπιασαν δουλειά κατά τίς πέντε τό ἀπόγευμα, πῆραν ὁ καθένας τους ἀπό ἕνα δηνάριο. 10 Ὅταν ὅμως ἦλθαν οἱ πρῶτοι, πού ἔπιασαν δουλειά πολύ πρωί, νόμισαν ὅτι θά πάρουν περισσότερα. Ὡστόσο πῆραν κι αὐτοί ἀπό ἕνα δηνάριο. 11 Ἀλλά ὅταν τό πῆραν, παραπονιοῦνταν καί μουρμού­ρι­ζαν ἐναντίον τοῦ ἰδιοκτήτη τοῦ ἀμπελιοῦ 12 λέγοντας ὅτι αὐτοί οἱ τελευταῖοι μία ὥρα ἐργάσθηκαν στό ἀμπέλι, καί τούς ἐξίσωσες μέ μᾶς πού ὑπομείναμε τό βαρύ κόπο τῆς ἡμέρας καί ὅλη τή ζέστη.­ 13 Τότε αὐτός ἀπευθύνθηκε σ’ ἕναν ἀπ’ αὐτούς καί τοῦ εἶπε: Σύντροφε, δέν σέ ἀδικῶ. Δέν συμφώνησες μαζί μου ἕνα δηνάριο; 14 Πάρε τό δικό σου καί φύγε. Θέλω ἐγώ νά δώ­σω σ’ αὐτόν τόν τελευταῖο ὅ,τι καί σέ σένα. 15 Ἤ δέν ἔχω τό δικαίωμα νά κάνω ἐκεῖνο πού θέλω στήν περιουσία μου; Ἤ τό μάτι σου εἶναι κακό καί ζηλεύει πού ἐγώ εἶμαι καλός καί ἀγαθός, καί γίνεται ἀφορμή ἡ δική μου καλοσύνη νά δείξεις ἐσύ τό φθόνο σου; 16 Ἔτσι θά γίνουν πρῶτοι αὐτοί πού κλήθηκαν τελευταῖοι κι ἀργότερα ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά ἔδειξαν μεγάλο ζῆλο στό ἔργο τοῦ Κυρίου· ἐνῶ αὐτοί πού κλήθηκαν νωρίτερα καί πρῶτοι ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά ἔδειξαν χαλαρότητα καί ἀμέλεια, θά γίνουν τελευταῖοι. Διότι πολλοί εἶναι καλεσμένοι ἀπό τόν Χριστό, λίγοι ὅμως εἶναι ἐκλεκτοί. Καί ἡ ἀμοιβή πού δίνει ὁ Κύριος δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τόν περισσότερο χρόνο πού θά ἐργασθεῖ ὁ καθένας, ἀλλά ἀπό τή μεγαλύτερη προθυμία πού θά δείξει. Καί πάντοτε ἡ ἀμοιβή αὐτή θά δοθεῖ σύμφωνα μέ τό ἔλεος καί τή φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου.
http://www.osotir.org