– Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.
– Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσης να δης μήπως έχεις το πάθος του θυμού.
Άλλο αν κάποιος νευριάση και πη καμμιά κουβέντα, επειδή είναι
νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να
του πη ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» – μπορεί να του απαντήση. Μα
καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι
κουρασμένος, έχει τον πόνο του, γι’ αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το
πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσης, θα κλωτσήση.
– Γέροντα, όταν δεν είμαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, μου φταίει το καθετί και αντιδρώ.
– Αν δεν είσαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό σου , αυτό σημαίνει ότι έχεις
μια πνευματική αδιαθεσία και είναι φυσικό μετά να αντιδράς. Όπως, όταν
κάποιος είναι σωματικά άρρωστος, χάνει καμμιά φορά την υπομονή του και
κουράζεται λ.χ. να ακούη τους άλλους να μιλάνε, έτσι και όταν δεν είναι
σε καλή πνευματική κατάσταση, του λείπει η εγρήγορση, η υπομονή , η
ανεκτικότητα.
