Το
καλό είναι ότι οι άνθρωποι διψούν την απλότητα και έφθασαν σε σημείο
νά κάνουν την απλότητα μόδα και ας μη νιώθουν απλά. Έρχονται μερικοί στο
Άγιον Όρος με κάτι ξεβαμμένα ρούχα. Λέω: «Αυτοί δεν δουλεύουν στα
χωράφια, γιατί είναι έτσι;».
Άλλος μιλάει χωριάτικα από φυσικού του και τον χαίρεσαι. Άλλος πάει να μιλήση χωριάτικα και σου έρχεται να κάνης εμετό.
Είναι και μερικοί που έρχονται με τις γραβάτες τους… Από το ένα άκρο
στο άλλο. Ένας είχε έξι-επτά γραβάτες μαζί του. Ένα πρωί που
ετοιμαζόταν, φόρεσε την γραβάτα, το κουστούμι του κ.λπ. «Τί κάνεις
εκεί;», του λέει κάποιος. «Θά πάω στον π. Παΐσιο», λέει. «Έ, και τι
είναι αυτά που φοράς;». «Τά φορώ, λέει, για να τον τιμήσω». Βρέ, τι
πάθαμε!
Απλότητα δεν έχουν καθόλου· Γι’ αυτό υπάρχει αυτή η αλητεία. Όταν οι
πνευματικοί άνθρωποι δεν ζούν απλά, αλλά είναι κουμπωμένοι, δεν βοηθούν
την νεολαία.
